Op het moment dat we in de bus van P3 naar de luchthaven gaan krijgt Peet een sms van Transavia dat onze vlucht vertraagd is… shhht
40 minuten “ maar” gelukkig, maar die hadden toch heel lekker geweest in mijn bed en dan slapend.
Ik ben al blij dat ik de boot tickets nog niet heb gekocht 😊.
Het is niet anders. De koffers zijn we zo kwijt. Op naar security! Daar wordt ik van onder tot boven weer betast omdat er op mijn heup wat tekens zijn van metaal. Ik zeg kijk ritsjes..,maar ze betast me van onder tot boven, zelfs mijn voeten!
Ik hou me rustig, maar inwendig kook ik weer. Ik weet niet wat ik aan moet trekken om zonder betast te worden door de security kom 😤
Voor de koffie is de rij nog 10x langer dan voor de incheck, maar we hebben toch tijd zat door de vertraging 😜

Uiteindelijk vertrok ons vliegtuig om 7.30 zucht…
En toch maar een half uurtje later dan gepland geland dankzij de noordenwind. De koffers komen er best snel aan. Op zoek naar een taxi nu. De eerste vraagt €40 euro voor een ritje van 10 minuten. Maar voor de lokale taxi moeten we iets verder zijn zegt hij als we weigeren om zoveel te betalen.
De taxi die komt vraagt €30 euro. We weten dat we worden afgelegd, of misschien is het gewoon zo duur op Mykonos? Geen zin om de hele morgen op de luchthaven te staan debatteren dus we stappen in. Een lange file naar de haven voor de Ferry boten. Zo blij dat we besloten hebben om Mykonos meteen weer te verlaten.

Als ik vraag om 2 tickets naar Naxos komt hij er met 5 minuten al aan. Dat is dan weer mazzel 😊
We waren vergeten wat een hectiek het altijd geeft als er een ferry aankomt en vertrekt. Een grote stroom mensen eraf en dan erop. En de bemanning maar schreeuwen waar je je koffer moet neerzetten om het snel weer van boord te krijgen bij aankomst. NAXOS here, only NAXOS, no SANTORINI.

Aan boord bestellen we een broodje en de eerste frape. Eerst zonder suiker… of we een klap in ons gezicht kregen 😂. Daarna met TE veel suiker om het goed te maken. Ook niet te doen 😂, maar we slaan ons er dapper doorheen.
Ik heb contact met iemand van ons appartement die komt ons zo ophalen als we aankomen. Fingers crossed.

Irene, zo heet ze, staat zoals afgesproken op ons te wachten. We worden verwelkomd met een drankje en zelfgemaakte koekjes. Ze vertelt ons wat er op het eiland te doen is waarop wij vertellen dat we hier al tweemaal eerder zijn geweest en de dorpjes die ze ons aanbeveelt al eerder hebben bezocht op de fiets. Ze is onder de indruk en vertelt dat Grieken alles met de auto of de motor doen en als de motor naar binnen kon ze er ook binnen mee zouden rijden. Zo zijn ze geboren vertelt ze lachend.
We pakken de koffers uit en zijn onder de indruk van de luxe badkamer. Wij zijn nog de douches gewend zonder douche gordijn waarna je de hele badkamer moest dweilen 😂. Nu hebben we een prachtig scherm en zo ruim dat we er gemakkelijk tegelijk in kunnen.

We gaan op ontdekkingstocht. En al gauw herken ik bij ons om de hoek een appartement waar we eerder hebben gelogeerd. Ik zie me nog doodziek op de stoep ervoor zitten met een cola tegen de misselijkheid na een avond met te veel drank en gezelligheid de avond voor we moeten varen naar Santorini. We waren met vrienden en alleen Peet voelde zich wel oké. De rest was gammel 😂

Ook in het oude centrum vallen er kwartjes van herkenning ondanks dat het veel groter is geworden. Ik ben blij dat er weer een hoop vriendelijk katten in de rondte lopen. Er valt weer te kroelen met diverse katten. Wat heb ik dat gemist! Op het terras vieren we onze terugkomst in Griekenland met een halve liter bier terwijl we genieten van de zon op het terras.
We halen wat boodschappen voor het ontbijt en zoeken op het strand of “onze” strandtent nog bestaat. Het ziet er na zeker 20 jaar natuurlijk totaal anders uit, maar we herkennen de plek wel.
We drinken hier een drankje terwijl we langzaam de zon zien zakken.
Rond half 8 besluiten we dat het tijd is voor het diner.
Aan de andere kant van het strand kon je toen der tijd met je tenen in het zand op het strand eten. Zou dat nog steeds kunnen?

Ja hoor, de ober probeert ons over de streep te praten met zijn menukaart. Als ik zeg dat elk Grieks restaurant zo’n beetje hetzelfde op de kaart heeft staan en dat het dus eigenlijk niet uit maakt waar we gaan zitten, lacht hij en geeft me gelijk. Alleen de smaak kan verschillen voegt hij er aan toe. We gaan voor onze favoriete gerechten; Saganaki, tzatziki, een salade en gavros ( ansjovis). Wijntje erbij en we zijn gelukkig.

Als de zon uiteindelijk verdwijnt krijgen we het toch wat fris. Tijd om af te rekenen en een warme douche te nemen.
Lekker op tijd naar bed na het opstaan vanmorgen om half 2

Geschreven door Yolanda.opreis