Na het ontbijt de rugzakjes met de strandspullen mee en op weg naar Portlligat. Daar staat het huis waarin Salvador Dalí heeft gewoond. Het is nu een museum en te bezichtigen.
Wij als echte kunstbarbaren hadden niet gedacht dat storm zou lopen. We kunnen echter pas om 13.50 naar binnen. En het is pas half 11.
Het pad hierheen was een flinke steile heuvel op en af en we zijn op de slippers. Gaan we het wel of niet bekijken? Aan de buitenkant valt niks te zien, maar mijn nieuwsgierigheid is wel gewekt.
Dus kaartjes gekocht en tot die tijd gaan we op het strandje liggen.

Dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Er staat een hele straffe wind die de golven plat blaast.
De matrasjes zijn zo opgeblazen, maar nu moet de handdoek er nog over en wij erop. Het had wat werk, maar uiteindelijk liggen we toch. Mijn teenslippers zitten in de tas, want die waaide weg. Wel handig hoor al dat lichtgewicht outdoor spul, zolang de wind er geen vat op heeft. 😂
Nog ff insmeren en toch maar wat op het hoofd tegen de felle zon en Hepie en Hepie zijn tevreden 😇

Voor we naar het Dalí huis gaan lunchen we en dan eens kijken of het de moeite waard is…

Het is een bijzonder huis met veel hoogteverschillen tussen de verschillende kamers. Veel opgezette dieren en veel artistieke aankleding. Een beetje gek was die Dalí volgens mij wel. Zijn tuin vind ik dan wel weer prachtig en zo’n zwembad wil ik ook wel hoor. We hebben ons er toch weer een uurtje vermaakt.
Daarna wandelen we terug over de heuvel en is het tijd voor het terras.

‘S Avonds even door een straat waar de stoep een meter hoog is naar het busstation. De straat staat vol met auto’s, maar bij grote regenval gaan ze hier drijven denk ik. De straat eindigt in zee en dient voor de waterafvoer. Op het busstation staat geen bus met mijn bestemming aangeplakt, maar de schoonmaakster kijkt voor me in de computer en zegt dat het wel mogelijk is.Dat is fijn, want ik vond in eerste instantie alleen een verbinding via Figueres. Dan had ik de taxi genomen.

Straks de rugzakken weer inpakken en dan is Cadaques ook al weer bijna verleden tijd.

Geschreven door Yolanda.opreis