We zorgen dat we ruim op tijd op Zestienhoven zijn, om wachttijden tot een minimum te beperken. De incheckbalies gaan pas om 5 uur beginnen en dus staan we meteen al een half uur in de rij. Maar eenmaal begonnen gaat het snel. Op naar de koffie!
Dan op het gemak naar de gate. Ook hier verloopt alles soepeltjes en we vertrekken op tijd om 1.45 uur later te landen op Barcelona.

We hoeven niet lang te wachten op Peet zijn rugzak en intussen kopen we wat te drinken voor in onze bidons voor onderweg. Op naar de trein…
We hebben mazzel, want er zit een dame achter het loket zodat ik gebruik kan maken van mijn 50% kortingskaarten. Dat scheelt weer €7 😊
Na 20 minuten moeten we op Sants overstappen. Het is even zoeken naar het juiste perron, maar we vinden hem precies op tijd om de trein te halen. Als we Barcelona uit zijn gaat de trein grotendeels langs de kust tot wij er in Blanes uit moeten. De kust is nog echt een stukje lopen. Ik wil mijn pootje nog sparen, maar Peet zegt kom we lopen en ik laat me overhalen. Het is even zoeken naar de weg naar de kust, maar Google helpt ons goed. Aan de boulevard eerst maar eens wat eten en drinken. De zonnebrand word gesmeerd en de hoed gaat op. We vullen de water zakken met ijskoud water en de route is bestudeerd. We zijn er klaar voor!

De route start bij het eilandje San Palomera. (een rots voor de kust) Weinig tot geen bordjes te vinden, dus aan de slag met de gedownloade route in mijn app. We moeten ongeveer 175 meter klimmen om bij Castell di Sant Joan te komen. Eerst via een omlopend pad, en daar vinden we ook de eerste bordjes. Maar al snel zijn het heel veel trappen omhoog. Waar ik al bang voor was gebeurt…
Niet meer mogen wandelen sinds ik terug kwam uit Porto, dus conditie NUL! De 32 graden helpen me ook niet echt. Mijn hartslag schiet omhoog en wil niet meer zakken. Ik besluit via de weg omhoog te gaan. Wel langer, maar beter voor mijn knie. Bij het kasteel wil ik alleen nog in de schaduw even afkoelen.

Dan vervolgt de weg zich naar beneden over losse stenen en afstapjes. Dit gaat hem niet worden voel ik. Ik wil nog doorzetten, want het is nog maar 6km tot Lloret de Mar, maar gelukkig beslist Peter dat we terug gaan en de bus gaan nemen in Blanes. De trappen af naar beneden voel ik wat een wijs besluit dit is. Ik strompel naar beneden. Dit is voor mij het einde van de wandelvakantie 😢.
Ik ben er ontzettend ziek van, maar ik ga het niet meer zo forceren.

Aan de boulevard bestellen we een biertje bij een hele enthousiaste ober met zin in zijn werk. Dan op zoek naar de bushalte. Na 10 min kunnen we instappen en vanaf het busstation in Lloret lopen we naar ons hostel. Inchecken en de airco aan en even bijkomen.
Na een heerlijke douche kunnen we er weer tegen.
Zo maar eens kijken hoe Lloret wel of niet verandert is en mijn verdriet verdrinken 😂

Heel veel is er niet veranderd. We ontdekken veel oude plekjes en herinneringen. Zou de pincho tent er nog zijn? Ja hoor, en nog steeds dezelfde man achter de grill 😂 We herkennen hem meteen! Oh hier hebben we ook nog eens gelogeerd… en daar ook.
We maken een rondje langs al de voor ons bekende discotheken die er ook nog allemaal zijn St Trop, de Moef gaga, Bumpers ( voor Stumpers). En ik zeg langs, want die waren allemaal natuurlijk nog niet open rond 9 uur.

We eten en drinken nog wat aan het pleintje op het terras bij de boulevard en dan heb ik het wel gezien. Om 3 uur vannacht stonden we naast ons bed. Morgen weer een dag.

Geschreven door Yolanda.opreis