Gisteravond het diner maar overgeslagen. Had om 8 uur nog totaal geen honger. Om 10 uur nog wat fruit gegeten en om 11 uur gaan slapen.
Was vanmorgen om 6.15 al weer wakker. Het ontbijt was vanaf 7 uur.
Om 7.15 werk ik me de trappen af naar de eetzaal. Ik heb tostada met jam, koffie en verse jus. Het brood krijg ik maar slecht weg, maar het lukt me toch om iets te eten.
Om 8 uur begin ik aan de etappe van vandaag. Eerst terug naar de boulevard. Het is zwaarbewolkt vandaag als ik start. De knie moet nog even warm draaien ( hoop ik)

Ook de kust route is niet helemaal vlak. Aan het einde van de boulevard ben ik de pijlen kwijt, maar ik word de goede kant op geholpen door een mevrouw. En het klimmen begint. Gaat prima, dalen is minder, maar het gaat op en af naar strandjes. Af en toe een stukje over het strand en weer omhoog. Ik krijg een klein idee over de Camino del Norte. Ik weet in ieder geval dat langs de kust lopen totaal niet gaat vervelen.

De Camino loopt vandaag grotendeel over dezelfde weg als een marathon van Vigo naar Baiona. Toevallig op dezelfde dag als in Rotterdam. De hardlopers roepen me veelvuldig buen Camino toe. En venga rubia, wat zoiets betekent als zet hem op blondje 😂Ik vraag me af waar ze de adem vandaan halen. Alle zijwegen zijn door de marathon afgesloten dus ik moet een iets andere route nemen naar Oia de Vigo.

Bij een tankstation op zo’n 9 km een mars gekocht, want er moet wat energie in. Irene, een Colombiaanse volgt mijn voorbeeld en we lopen samen op, omdat we geen pijlen meer zien.
Bij de plaatselijke voetbalclub kunnen we eindelijk stoppen voor een koffie en mijn 2e ontbijt een empanadilla met tonijn.
We gaan samen nog een stukje, maar ik voel dat mijn knie een beetje rust kan gebruiken dus ik zeg haar gedag.
Als het goed is moet ik nu nog een kilometer of 6 en het is pas half 1. Tijd zat dus.

Maar goed dat ik niet wist dat het verder was op dat moment. De pijlen zijn schaars , maar zolang ik langs de kustlijn blijf lopen kan het niet verkeerd gaan. De route is prachtig tot ik Vigo inloop. Net onder een brug loopt de route dood. Er staat een hek, dus terug en eromheen kan alleen omhoog. Klimmen dus maar weer. Iets verder denk ik mijn route maar dwars door de stad te trekken, maar een mevrouw adviseert me met klem om langs de kust te gaan lopen. Veel mooier. Dus ik laat me afzakken. Zo’n spijt van!
Ik loop nu door een havengebied en moet om de haverklap, stoepje op, stoepje af. Op mijn teller staat al 18 km, maar ik moet er nog minstens 3…
Ik ben er zo klaar mee. En om de haverklap op mijn mobiel kijken hoe ver het nog is helpt ook niet echt. Ik besluit de haven te verlaten en klim omhoog het centrum in. Daar valt in ieder geval meer te zien al zijn ze hier flink aan het verbouwen. Als ik nog 15 minuten moet lopen zie ik taxi’s. De verleiding is groot, maar ik hou vol.
Even pinnen, dan heb ik dat ook weer gedaan en dan zie ik dat ik er ben. Jippie!!

Het was een lange dag, maar in the pocket.
Vandaag de laatste dag langs de kust dus ik heb er van genoten. Ik ben nu moed aan het verzamelen om op zoek te gaan naar water voor morgen en wat te gaan eten. Dat kan gelukkig meteen als ik de deur uitstap. Luxe.
Mijn kamer is klein, maar voldoende voor mij alleen. Er staat een twijfelaar in waar je net omheen kan lopen 😂, maar met eigen badkamer.
Deze luxe betekent wel dat ik waarschijnlijk geen andere pelgrims meer zal zien vandaag. Dat is de andere kant van de medaille.
Maar morgen weer in hostel, dus ik geniet er nog maar ff van.

Geschreven door Yolanda.opreis