Gisteravond was het nog onverwacht gezellig in het restaurant. Monesterio is best een grote plaats. In ieder geval zo groot dat je geen bekenden zou hoeven tegenkomen, maar op de één of andere manier zaten we dus allemaal (Connie, Pascal de Belg, de Madrileen en wij)) in hetzelfde restaurant. Het kan ook wezen dat er maar 1 in het hele plaatsje open was 😂. Maar goed, goed gegeten en een paar wijntjes gedronken met elkaar. Dan weer naar bed. Het hele dorp is verlaten als we teruglopen. Alleen maken de vogels in de bomen een verschrikkelijke pestherrie. Je zal er maar naast moeten slapen. 😮

Onze bedden bleken zo’n plastic onderlakens te hebben waar je aan blijft plakken en constant geluid maakt bij elke beweging. Daar kan ik niet lekker op slapen. Ik ben dus maar in mijn slaapzak gekropen. Prima geslapen, want om 8 uur schrikken we wakker van de vogels die herrie maken.
Snel ingepakt en op naar het ontbijt. Om 9 uur gaan we toch op pad.

Het dorp uit langs de weg en dan de laatste kilometers over de dehesa. ( zo heet het gebied waar we de laatste dagen doorheen gelopen zijn met de eikenbomen. Zoiets als wij de heide hebben) De etappe van vandaag last ons weer een paar 100 meter lager eindigen en het lijkt of we vandaag alleen maar naar beneden hieven te lopen. Nou vergeet het maar. Het gaat op en af en de klimmetjes zijn niet heel lang, maar wel pittig. Na zo’n 10 kilometer houdt de begroeiing een soort van op.Onder één van de laatste eikenbomen eten we nog een broodje tonijn. De eikenbomen maken plaats voor brem en dan kijken we opeens de grote weide lege wereld in. akkervelden kilometers ver. Ook zien we Fuente de Cantos al liggen. En we moeten dus nog 12 km..

Sommige mensen vinden dit misschien erg saai, maar ik kan heel erg genieten van de weidsheid.
De klimmetjes worden klimmen, want elke keer als je denkt op het hoogste punt te zijn, daalt het weer iets om vervolgens verder omhoog te gaan. Het dorp zien we niet meer. Als we afgedaald zijn tot aan de “rivier”, moeten we door middel van stapstenen naar de overkant. En dan gaat het weer omhoog van het water af 😇. We krijgen gezelschap van 3 honden die gezellig met ons mee wandelen tot ze hun eigen weg weer gaan. Pas op 5 km voor het einde zien we Fuente de Cantos weer liggen. En natuurlijk boven op een heuvel. Terwijl wij lopen te puffen op de laatste loodjes worden we ingehaald door een hardloper. Met ontbloot bovenlijf en nat van het zweet roept hij dat we er bijna zijn. En weg is hij weer.

En dan mogen we eindelijk de losse stenenweg verruilen voor geplaveide stoep. Heerlijk voor de voetjes. Nog even op zoek naar ons appartement met zwembad…
Ja hoor we zijn er!
Zitkamer, 2 slaapkamers keuken en douche met wasmachine. Yes!! Met waspoeder dus we kunnen weer heerlijk alles schoon meenemen morgen. Er is ook een heerlijke tuin bij het zwembad. Helaas is het gevuld met ijsblokjes.
Niet normaal zo koud, hoe dan?
Maar als we toch het water ingaan komt een Spanjaard foto’s maken. Hij roept dat we gek zijn en dat het water koud is. Ja duhhh, dat voelen wij ook wel. Toch is het lekker aan de vermoeide benen, al is het maar even. Dan lekker drogen in de zon. De was hangt op het terras ook alweer te drogen.
We gaan bijkomen en uitrusten op een prima plek. Straks weer op zoek naar eten en drinken 😊

Geschreven door Yolanda.opreis