Het plan was een beetje uit te slapen, maar een vuilniswagen rond een uur of 6 rukte ons uit onze slaap, maar gelukkig lukte het toch nog even te slapen.
Rond half 9 gaan we op zoek naar een plek om te ontbijten. Er is maar één plek waar een hoop kabaal uit komt en dat is het dus. Oude Spaanse mannen staan met een borrel 😮al druk te discussiëren.. peet probeert vandaag de tostada met paté van Iberisch varken en ik de tostada met ham. Helaas krijg ik maar op een half broodje ham. De andere helft mag ik met olijfolie eten. Dat is niet mijn ding, dus droog weggekauwd.
Na het ontbijt terug om de rugzakken verder in te pakken en rond kwart voor 10 gaan we op pad.

Vandaag wat later vertrokken, want we hoeven maar 14 km. We lopen het dorp uit en de weg gaat al weer langzaam omhoog. Het blijkt vandaag finca dag te zijn. De route gaat van de ene naar de andere finca en iedere keer moeten we door een groot ijzeren hek en die natuurlijk ook weer achter ons sluiten om de beestenboel op de eigen finca te houden. Het nadeel van die finca’s is dat ze allemaal één of meerdere honden hebben die ons luid blaffend begroeten. Niet echt mijn ding, maar ik zie blij kwispelende staarten of ze lopen met de staart tussen de benen weg.
Ook dit keer bijten blaffende honden dus niet, maar voor het eerst ben ik blij dat ik hier niet alleen loop 😊

We zien schapen met lammetjes 🤔, paarden, geiten, katten en heel veel varkens. De term scharrelvarken krijgt hier een hele nieuwe dimensie. Ze lopen gewoon vrij tussen de eikenbomen te wroeten en liggen lekker in kleine watertjes te poedelen.
De route is wederom onverwacht mooi en voor we het weten zijn we al weer over de helft. We hebben echter nog een gemeen klimmetje en een flinke afdaling voor de boeg. Tijd voor een pauze.

Ik maak een grap dat Peet moet uitkijken omdat er een varken achter hem staat. Niet waar natuurlijk, maar niet veel later komt er met veel geknor een uit het bos onze kant op. Hij snuffelt aan Peet zijn rugzak en vertrekt dan toch maar weer. Richting de beklimming horen we van alle kanten geknor en zien we overal varkens lekker wroeten. Soms lopen ze achter ons aan. Dat doet me dan weer niks 😂

De beklimming is iets beter te doen dan die van gisteren, maar de afdaling is wel weer een uitdaging, maar ondanks dat hou ik hier wel van.
Als we heelhuids beneden staan is het nog 4 km naar onze eindbestemming. Het is hier heel rustig, dus we gaan meteen door naar onze slaapplek. We worden hartelijk ontvangen. We hebben een koelkast en we kunnen in de tuin onze kleding wassen ( met de hand, dat wel).
Dus douchen en wassen dan zijn de plichten voor vandaag weer afgehandeld. Nu kunnen we op zoek naar een terrasje. Dat valt nog niet mee. Alles wat open is, heeft geen terras maar alleen plek binnen. En wij willen lekker in de zon.
We vinden toch een terras waar we twee medium borden met eten bestellen… pffff volgende keer maar de tapa variatie, want ik krijg zoveel niet weg.

In het dorp is ook een kasteel wat de moeite van een 15 min lopen omhoog waard moet zijn. Je snapt het al… daar gaan we weer. Dit keer op de slippertjes. Het kasteel stelt niet heel veel voor, maar het uitzicht dan weer wel.
Op de terugweg horen we een hoop herrie uit een gebouw komen. Het blijkt een flamenco 💃 klasje te zijn met hele jonge meisjes. Als ik om en hoekje gluur gebaart de lerares dat ik even moet wachten. Ze zet de muziek aan, zodat ik even kan kijken. Ik applaudisseer voor de dames en ga er weer van door. Dit vind ik zulke leuke onverwachte verrassingen.
Dan nog een drankje in het restaurant bij ons om de hoek en dan even een uurtje onderuit om het verslag te schrijven op bed

Geschreven door Yolanda.opreis