Caminoles 3: vergeet niet zo af en toe je heupgordel aan te trekken. Ik had ineens wat last van mijn schouders... door de stokken of doordat de dagen rugzak dragen zijn tol gaan eisen? Bleek dat mijn heupgordel te los was geworden. Yeahhhhh zou ik dan toch nog wat gewicht verliezen? Na het aantrekken van de heupband was het gewicht weer van mijn schouders 💪🏻

Caminoles 4: check op het toilet altijd waar het lichtpunt zit. Alles gaat hier automatisch uit.. dus soms sta je daar ineens in het donker 🤪

Wekker een half uurtje later gezet vanmorgen. We verlaten na het inpakritueel om 7.15 het pension. We hebben eindelijk een lift. Geen trappen klimmen dit keer. De lift is voor 4 personen, maar 2 personen met rugzak ken net..
Aan de overkant van de straat kunnen we weer ontbijten voor €3. Hoe kan het toch? Koffie, croissant, verse jus.
En om 7.45 lopen we de stad weer uit. Het is nu bijna licht. Vandaag maar weer 23 km. Dus geen haast. Michel loopt op sandalen sinds vandaag. Sandalen met sokken 😂 niet echt volgens de laatste mode, maar als het helpt oké.
Mies is een beetje raar vandaag. Hij praat tegen zijn tenen.”zijn jullie blij?” En al wiebelend geven ze antwoord. “Jaaaaa, wij zijn heel blij”

We lopen vandaag van dorpje naar dorpje en de heuvels zijn niet te lastig en het gaat voorspoedig. Koffiepauze in Grañón. En, the camino provides.. Michel klaagde over verbrande kuiten en meteen daarna vond ik een rek met spullen waaruit je kon pakken wat je nodig had. Broodje in Redecilla del camino. Door het gehucht Castildelgado. En dan Viloria de Rioja. We hebben in het veld gewassen zien staan die leken op uien, maar de stengels waren zo dik... misschien toch prei? Of hoe groeit venkel? In Viloria de Rioja komen we erachter dat het toch uien zijn.. ter grootte van een bowlingbal. Ik heb nog nooit zulke grote uien gezien!
Dan door voor het laatste stuk. Helaas zijn de laatste 6 km pal langs de N-120. We zijn al heel wat keren een een N-weg overgestoken en steeds was er geen auto te bekennen.. niks, noppes, nada.. en nu vrachtwagen na vrachtwagen. Maar eindelijk is daar dan toch Belorado. Het begin van het dorp belooft niet veel bijzonders, maar de albergue is top! Voor de 3e dag achter elkaar treffen we een vader en dochter uit Engeland op dezelfde slaapplek. We moesten ons nu maar eens voorstellen. We slapen tenslotte samen 😂

Dit schrijvend zitten we op het dorpsplein, de magen weer gevuld met een paar heerlijke pinxtos en ook het verloren vocht is weer aangevuld. Het was prachtig weer om te wandelen vandaag. Met 16 graden vertrokken, oplopend naar 25. Een beetje bewolking en een windje ter verkoeling
Straks een gezamenlijk diner in onze albergue (3 gangen) en nog even wat wassen.
Live is good!! Ik hou dit nog wel even vol hoor.
Wat een geweldige ervaring/vakantie!

Geschreven door Yolanda.opreis