Geslapen als een blok en te vast, want met koppijn wakker geworden, maar na mijn ontbijt trekt het langzaam weg. Ik verbaas me zowiezo over het herstellend vermogen van mijn lijf. Gisteren hebben de kilometers een behoorlijke aanslag gepleegd op mijn linkerhiel, waar de blaar van de vierdaagse ervoor heeft gezorgd dat er nog geen beschermend eeltlaagje op zit. Dat leverde een gevoelige hiel op met wandelen en tot mijn schrik steken die behoorlijk pijn deden toen ik rustig na mijn avondmaaltijd op bed naar tv lag te kijken. Maar nieuwe dag en alle pijntjes behoren weer tot het verleden. Ik heb er weer zin in. Ik loop Braamt uit en word na 1 1/2 km het Berger Bosch ingestuurd. Ik mag meteen mijn klimkuiten aantrekken, want het gaat voorlopig alleen maar omhoog. Ondanks de rugzak op mijn rug gaat het lekker. Geeft moed straks voor Santiago als ik vrij krijg! Eerste rust na ongeveer 8 km bij het uitkijkpunt. Ik eet en drink hier nog wat en vervolg mijn weg richting Hoch Elten. Ergens mis ik toch weer een teken, maar lang leve internet en de gedownloade route. Ik ben met een kleine omweg snel weer op de route. Ik Elten maak ik even tijd om de Stein Tor te bezoeken. Bij het pannekoekenhuis twijfel ik voor een stop, maar ben er niet zo dol op en ik loop door. Met een klein uurtje ben ik in Spijk en daar wil ik lunchen. Helaas blijkt het restaurant daar wegens succes gesloten en dus loop ik door naar Tolkamer waar ik een prima terras vind om te lunchen bij Vila Copera. Ze hebben huisgemaakte Italiaans ijs dus ook maar een toetje dan :-). Nog een kilometer of 6 en mijn etappe ziet er al weer op. Alleen nog zorgen dat ik op tijd bij het pontje ben. Ik word net voor ik daar ben een begrazingsgebied ingestuurd, maar over het opstapje met een rugzak en een meegevend stuk omwikkeld prikkeldraad maken het zeker niet makkelijk. Het advies is om in ieder geval 25 meter afstand van de grazers te houden, maar ik zie ze nergens. Tot ik bijna het begrazingsgebied mag verlaten. De kudde staat bijna bij mijn uitgang! Ik ga alvast richting het hek en hoop dat ik niet weer over het prikkeldraad hoef te klimmen...
Ze krijgen mij in het oog en ik hoop maar dat ze niet net als gisteren allemaal mijn kant uit komen. Ik bereik het hek. Gelukkig geen prikkeldraad, maar het hek zit dicht met een hangslot. De enige manier om eruit te klimmen is rugzak af en onder het prikkeldraad door kruipen. Gelukt, ze staan nog op dezelfde plaats naar me te kijken. Op naar de pont. Zodra die begint moet hij ruimte geven aan een schip met de naam Santiago. Dat vind ik al bijzonder, maar eenmaal aan de overkant vind ik ook nog een routessnduiding voor de Jacobsroute en een gele pijl. Toeval bestaat niet haha. Ik bereik in Millingen als snel het stadhuis waar ik 5 minuutjes op de bus wacht die me naar Nijmegen CS brengt, maar niet voor ik een blik mag werpen op de Waalbrug. De bus gaat over de Waalkade naar het station. Zo komt alles bij elkaar. Pieterpad, vierdaagse en misschien de Camino. Mooi einde van weer 2daagjes wandelen.

Geschreven door Yolanda.opreis