Vanmorgen ben ik eerst met Joey naar het meer gelopen om vissen te gaan vangen, schepnet mee met brood als voer en daar gingen we op pad. Bij het meer was het windstil en hij was niet de enige vroege Fisherman, bij de steiger stonden nog 3 mannen en er waren ook boten die op pad gingen om te gaan vissen. We gingen naar de plek waar hij gisteren de vissen heeft gezien en waar hij dacht dat ze zouden wonen 😊. Ik kan je vertellen dat hij meer geduld had dan zijn moeder na 1 1/2 uur bij het water had ik honger en moest ik plassen, met veel moeite ging hij mee naar de tent om te gaan eten.

Na het ontbijt zijn de kinderen naar de kidsclub vertrokken en hebben papa en mama een wandeling gemaakt door het natuurgebied, waar we nu niet de enige waren. We hebben dan ook niet veel dieren gespot, wel een groepje vissen die zich mee lieten voeren met de stroming om dan vervolgens weer tegen de stroom op te zwemmen en zich weer mee te laten voeren door het water.

De kinderen hebben heerlijk geknutseld en gespeeld en Joey kwam trots terug als een echte spiderman. We smeren de boterhammen en gaan op pad om een wandeling te maken de berg op die we vanaf onze Lodge kunnen zien. Het is een gemiddelde wandeling qua moeilijkheidsgraad van ruim 6 km, dus mooi te doen dachten wij met de kinderen.

Het laatste stuk om naar het beginpunt te komen met de auto was best stijl en vol stenen, een mooi begin van de wandeling die gelijk met een trapje omhoog het bos in ging. Het eerste stuk omhoog was even wennen, maar al mooi om te doen. We kwamen op het eerste stuk nog 3 oudere mensen tegen die met ons de route gingen overleggen en aangaven dat hij best uitdagend was.

We vonden het meevallen en vol goede moet gingen we naar het uitkijkpunt boven op de berg, wat echt heel gaaf was. Wat een uitzicht over het meer daar hoeven we niet voor van de andere berg af te zweven met een parachute als het ook op deze manier kan. Joey had zijn verrekijker mee en daarmee konden we kijken op het strand van de camping, maar ook mooi naar het kasteel helemaal aan de andere kant van het meer.

Er waren verschillende mooie uitzichtpunten, waar je steeds een ander stuk van het meer kon zien en waar het ontzettend mooi was om tussen de bomen en de rotsen te lopen. Toen we dachten wat we het lastigste gehad hadden kwam het uitdagendste van de route met hele smalle paden langs de berg, waarbij je naast je de diepte naar beneden zag. De kinderen vonden het spannend, maar deden het super goed en geconcentreerd. Het hielp ook om hardop uit te spreken wat ze zouden kunnen verbeteren aan de route en dat was heel wat ha ha. Joey zei het later nog; “mama mijn benen voelen nu veel minder moe nu we lekker aan het kletsen zijn”.

Het laatste stuk konden we niet meer lopen via het bos, doordat het weiland afgezet was met schrikdraad. We zijn toen langs de weg teruggelopen, waar we de koeien konden bewonderen en het uitzicht op het meer. Ook zagen we door de elektriciteitskabels hoe hoog we echt waren geweest, wat we nauwelijks konden geloven.

Elke keer weer krijgen we het op vakantie voor elkaar om een naar ons idee vrij gewone wandeling te doen die dan veel uitdagender blijkt te zijn dan dat wij in ieder geval hadden verwacht.

Geschreven door DeBelletjes