Vandaag al vroeg op pad om te kijken of we de puinberg de Mont Gerbier de Jonc zouden kunnen beklimmen. Onderweg kwamen we een aantal schapen tegen die langs de kant van de weg liepen. We hadden de puinberg al kunnen zien toen we naar de waterval waren geweest. Aangekomen bij de berg waren we niet de enige die het idee hadden om de berg van dichtbij te gaan bekijken. Bepakt en bezakt met water en wat te drinken, allemaal onze wandelschoenen aan konden we op pad om te zien of de berg toegankelijk genoeg was om te beklimmen. Joyce met papa en Joey met mama en daar ging Joyce net of ze nooit iets anders had gedaan. De paden waren erg goed begaanbaar met de nodige uitdagingen onderweg. Ook Joey klom ontzettend goed, ondanks dat de opstappen soms wat hoog waren. Maar met wat til werk van mama kon hij zo goed als zelf boven komen. Het laatste stuk was wel een stukje lastiger, maar ja als je er dan bijna bent ga je niet meer terug. Er waren ook twee paden 1 om naar boven te gaan en 1 om weer naar beneden te gaan. Wij liepen alle vier vrij voorzichtig, maar alle Fransen die de berg ook beklommen bleken wat meer haast te hebben en hebben het waarschijnlijk wel gered met het half uur wat er voor staat. We hebben heel was Fransen voor gelaten en konden ze er niet langs dan zochten ze wel een manier om er toch langs te komen.

Boven op de berg waren we niet de enige en werden we verwelkomd door honderden vliegen, die het liefst in een hele zwerm rond en op je hoofd rondvlogen. Dit was wel net jammer en belemmerde ook wel een beetje het uitzicht, maar zorgen ook weer voor komische taferelen. Zoals een groot gezelschap was net boven was en een selffie gingen maken, elke keer was er wel iemand die onrustig om zich heen sloeg. Ik ben wel benieuwd naar de foto's die dit heeft opgeleverd. Maar als je boven bent zal je ook weer terug naar beneden moeten en dat was nog even spannend of dit net zo goed begaanbaar zou zijn als naar boven. De afdaling was mooi en nu ook weer werden we steeds ingehaald door mensen die vooral snel beneden wilde zijn. Zo ook een man die flink aan het gewicht was en er niet gelijk langs kon, hij nam de steile kant en viel zo een stuk naar beneden op zijn billen. Gelukkig niet net op Joey en mama, maar scheelde niet veel. Van de afdaling hebben we geen foto's gemaakt, maar ons vooral geconcentreerd om weer goed beneden te komen. Papa en Joyce hadden deze keer wat meer moeite met de afdaling als mama en Joey. Joey vond het leuk om af en toe op zijn billen naar beneden te schuiven en liedjes te zingen over de hondjes die langskwamen. We hebben er niet het uur over gedaan wat in de info stond, maar hebben 3 uur genoten van deze eerste beklimming met de kinderen.

Bij het restaurant een heerlijk ijs gegeten en toen op naar het volgende avontuur.... De tank was namelijk bijna leeg en in de bergen gaat het snel, dus onze missie was om eerst een benzine pomp te zoeken in de buurt. Er bleek er eentje te zitten op een afstand van 10 km, nu hopen dat deze ook nog open was en dat was zo pfffiew. Met een volle tank konden we er voorlopig weer tegen aan. In de buurt is ook een Maar Le Lac d'Issarles, waar je in kan zwemmen. We besloten om daar vandaag niet meer naar toe te gaan, maar om dit een andere keer te gaan doen. We wilden eigenlijk wat eten bij het restaurant, maar daar hadden ze alleen een heel uitgebreid menu en met alleen het ijs, evergreen en de banaan die we op hadden als lunch leek het ons verstandiger om naar ons appartement toe te gaan.

We hadden dit net besloten toen we langs een afslag kwamen waar we een Nederlandse auto zagen staan, we waren er net langs toen Tam zei: "hé dat waren Jos en Ri". Jos dacht het ook al maar geloofde zichzelf in eerste instantie niet. We hebben ze gelijk opgebeld en gevraagd of ze een rondje aan het rijden waren, wat het geval bleek. Opeens ging er bij hun ook een belletje rinkelen ha ha, "hé die blauwe Prius van net dat zouden toch niet Jos en Tam zijn geweest", jawel hoor dat waren wij. Wat bijzonder om zover weg allemaal precies op hetzelfde plekje te zijn. We wisten al dat Jos en Ri met de kinderen ook op vakantie waren in de Ardeche, maar dan op 2 uur rijden van ons vandaan. We hadden ook al afgesproken om aanstaande dinsdag een dagje op bezoek te komen, maar om elkaar dan op deze super spontane toevallige manier tegen te komen dat is toch wel heel bijzonder. Zij hadden vandaag een dagje voor papa en mama om een rondje met de auto te doen langs allerlei bezienswaardigheden, waarbij ze net op weg waren naar de puinberg waar wij zelf net vandaan kwamen. Als we niet hadden hoeven te tanken waren we ze nooit tegengekomen en als zij ergens anders langer of korten als een minuut waren gebleven ook niet. Doordat het zicht bij de afslag vanuit Jos en Ri niet erg overzichtelijk was moest hij wat naar voor buigen, waardoor wij hem net gezien hadden.

Besloten om gezellig met hun mee te gaan naar de puinberg waar we zelf net vandaan waren gekomen, om daar aan Tess te laten zien dat de berg echt niet te beklimmen was op haar slippers. Dit is niet gelukt ze is er nog steeds van overtuigd dat ze die berg echt wel had kunnen beklimmen op haar slippers. Zo komt het dat we toch vandaag nog terecht zijn gekomen bij de Maar, dit was namelijk het volgende punt op de route van Jos, Ri en de kinderen. Besloten om hier dan wat te eten en even heerlijk neer te strijken zodat de kinderen heerlijk in het water konden spelen. Wij hadden zelf geen zwemkleding meegenomen, maar dit was voor de kinderen geen punt kleren uit en onderbroek aanhouden en lekker gaan. We hebben allemaal ontzettend genoten van dit spontane uitje zo met zijn allen. De kinderen vonden het ook geweldig, vooral die van ons vonden het toch wel heel erg fijn dat er bekenden waren die ze ook konden verstaan.
Wij hadden inmiddels toch wel honger gekregen en bedacht om te kijken of er een restaurant was waar we pizza's konden halen en dan meenemen en op het strand op eten. Het was nog niet zo makkelijk, maar het was gelukt om pizza te eten op het strand en ook nog friet met worst. De kok die toch echt pas om 19:00 uur pizza's kon gaan bakken, heeft voor ons echt super lekkere pizza's gebakken. Ook de frietjes met de worsten gingen er heel goed in. Wat was dat een feestje om op een kleed met zijn allen pizza te eten, te spelen en lekker te kletsen. Joyce en Joey waren in de auto ook al snel in slaap na deze ontzettend leuke intensieve dag. Ze hebben al veel zin om op bezoek te gaan op de camping bij de familie Pauwels. Morgen een dagje lekker rustig aan bij het appartement en de rivier.

Geschreven door DeBelletjes