We verlaten de kust en ons overnachtingsplekje van 2 nachten in Diakofto aan het strand, waar we als dank aan de inwoners voor hun gastvrijheid gisteravond heerlijk op een terras aan zee hebben gegeten en vanmorgen wat boodschappen doen.

Het idee is om toch de Peloponnesos in ons trage tempo uitgebreid te bezoeken om daarna in wat hoger tempo richting noorden te gaan en misschien Athene (waar we eerder waren) en Thessaloniki in het noorden van Griekenland dit keer over te slaan en voor een volgende keer te bewaren. Ook omdat we merken dat het nu echt warmer gaat worden en we in juli eigenlijk te laat zijn qua zomerhitte voor die grote steden.

Vandaag rijden we dan ook van de kust weg naar het zuiden om een grote grot met meren, wat het vitale echtpaar uit IJmuiden in de trein adviseerde, en een kloof met kloosters te bezoeken. Het landschap is meteen prachtig met opnieuw hele stroken vol bloeiende brem en in drie kleuren de Oleander. We rijden door een parallelle kloof als waar we gister door treinden en komen ook weer door Kalavryta, waar we de gyros en mythos netjes vermijden. Het binnenland, rijk voorzien van bergen en haarspeld-weggetjes, kersenstalletjes (met glimmende donkere kersen voor weinig), met doorkijkjes terug naar de zee in het noorden met het vasteland daar weer achter, lijkt nog weer mooier dan wat we enkele dagen eerder zagen op het vasteland Thessalia. De begroeiing is groen en overdadig, de droge periode moet duidelijk nog komen. Overigens wordt hier ook geskied. In Griekenland! We rijden rustig, zodat we beiden van het uitzicht kunnen genieten, er is ook weinig verkeer verder.

Bij de grot moeten we 25 minuten wachten tot er een gids terug is, dus zitten we alleen op een schaduwrijke veranda te turen in het struikgewas. Met daar vlak voor natuurlijk nog onze mobiele telefoon.....

De grot bevat 3 meren op verschillende niveau's die bijna helemaal droog staan doordat er de afgelopen winter te weinig neerslag was. De diepste heeft nog een bodempje water, waardoor je met de spiegeling van het windstille oppervlak een verdubbeling van de ruimte krijgt, erg mooi. Als ze gevuld zijn, schijnen het kleine maar fraaie watervalletjes te vormen. Er leven 30.000 vleermuizen, maar wel kleintjes, die 's nachts naar buiten gaan om insecten te eten.

De grot bevat naast de "gewone" stalagmieten en stalactieten ook hele gordijnwanden van soms bijna transparante stalactieten. Ze groeien maximaal 1 mm per jaar, dus veel stress zal er niet aan te pas komen.

Even om het geheugen op te poetsen: stalactieten hangen en stalagmieten staan daar precies onder. Ze groeien naar elkaar toe en als ze elkaar raken vormen ze een kolom. (Wikipedia zegt het zo: Stalagmieten groeien van de grond naar boven, terwijl stalactieten hangen als – welja – borsten).

Om schade aan de grot te voorkomen (?!?) mag er niet gefotografeerd worden, dus behelpen we ons met de lichtbak-foto's na afloop in het museum.

We vervolgen onze tocht naar het wonderschoon gelegen plaatsje Dimitsana wat prachtig tegen de helling ligt aangeplakt, waar morgen onze wandeling zal starten. Daar brengen we de nacht met 3 camperburen door met uitzicht op de Lousiou-kloof.

Geschreven door BartKhorsandoppad