Na ons fietstochtje gistermiddag naar de kloof vinden we na een uitgebreid bezoek aan het plaatsje Monodendri onder de ruitenwisser van onze camperbus een A4-tje met in 5 talen de tekst "welkom zijn in deze regio", maar dat we niet vrij mogen kamperen op straffe van een geldboete en mogelijk 3 maanden in prison! Met wat nummers van een Griekse wet om het kracht bij te zetten.
Hmmm, wel vreemd om dit overdag op een plek met een P-bord op je ruit te krijgen.

We twijfelen aan de echtheid, het is duidelijk een slordige kopie, zonder briefhoofd of iets van de officiële afzender (Gemeente? Politie?). Ff googlen op de wet-nummers leert dat die over het stimuleren en faciliteren van toerisme gaat. Als een politie-auto dan rond half 8 ook nog vriendelijk zwaaiend gewoon rustig voorbij rijdt, besluiten we dat het waarschijnlijk een privé-actie is van iemand die de kampeerders beu is. Wel begrijpelijk misschien, maar hier mag het gewoon. Dus blijven we samen met nog een Nederlands stel, die daarna arriveert, rustig staan. Het papiertje schuiven we als "helemaal niet gezien" terug onder de wisser, voor het geval het toch nog een officiële actie mocht zijn. Dan kun je altijd nog met een waarschuwing vertrekken.

We slapen rustig en met een kwart oortje open. Het zou jammer zijn als we voor de rest van deze reis nergens meer vrij zouden durven staan.

Van de kloo...f naar de kloo...sters. De route naar de kloosters van Meteora is alvast de moeite. De ruime vallei vanuit Albanië loopt door tot hier in Griekenland. De bergen erom heen blijven indrukwekkend en afwisselend, we zien zelfs nog een puntje sneeuw.

Het blijft verbazingwekkend dat je 's ochtends in een kloof ontwaakt om met je huisje binnen de kortste keren weer in een totaal ander landschap terecht te komen. Aan zee, een meer, een stad of platteland. Of opnieuw in andere bergen. Zo leuk blijven we het camperen vinden.

Na 2 uur slingeren over bochtige weggetjes zien we in de verte een waanzinnige formatie, waarop we de kloosters vermoeden. Net zo'n merkwaardige formatie als de formatie in Nederland zeg maar.
Op advies van vrienden die hier 4 weken terug nog waren, logeren we voor een guesthousje met restaurant waar je mag staan als je er 's avonds meeëet. Win-win. Aan de zoon te zien, kan moeders uitstekend koken. Hij heeft zo'n grote buik, dat hij zijn pedaalemmerzakje op de brommer naar de container 20 m naast het erf brengt. We gaan ons laten verrassen, dat moet dan maar.

Het is al aardig warm inmiddels. Het wordt tijd met de camper schaduwplekjes op te zoeken. Jammer dan voor het zonnepaneel.
We gaan na de lunch op de fiets langs de kloosters. Hoe mooi deze van binnen zijn weten we dan nog niet, maar hoe ze in het landschap liggen is onwerkelijk. En indrukwekkend. Het waren ijverige mannen, die monniken van weleer. Althans, de bouwvakkers dan, die ze ervoor inhuurden. We verwonderen ons er over hoe ze in Godsnaam en ook ter ere van Hem die bouwmaterialen op die bergplateaus hebben gekregen. Over het interieur van de kloosters zelf kunnen we ons ook verwonderen en blijven verwonderen, want die gaan we niet zien. Het grootste klooster blijkt, als we onderaan de trap naar de poort zijn aangekomen, toevallig net vandaag en morgen gesloten. Bedankt en tot ziens.

Geschreven door BartKhorsandoppad