Degelijk Duits en beleefd Engels
Portugal, Salema
Het weer lijkt hier dan toch om te slaan. Heiïg en mistig bij het ontwaken.
Maar na het douchen ineens toch weer...... stralend. Tsja, we zullen het wel ergens aan verdiend hebben. Toch? Vast wel...
We starten slowly, slowly en horen de zee al roepen. Dus we geven daar maar gehoor aan. Waarschijnlijk morgen maar weer eens verder richting Lagos. De mooiste stukken Algarve zouden nog moeten komen, al kunnen we dat vooralsnog moeilijk geloven na al het moois wat we al tegen gekomen zijn.
Op deze camping "overwinteren" ook veel 20-ers en 30-ers die meerdere surfplanken op hun 30 jaar oude campertje hebben liggen en die je af en toe met laptop en mobiel aan het werk hoort of op het terras ziet werken. Heerlijk als dat kan, daar droomden wij als 20-ers/30-ers nog niet eens van. Internet bestond nog niet, het woord "thuiswerken" moest nog uitgevonden worden. Sommigen zijn wel 8 maanden onderweg.
Op het strand waait het wel wat meer dan eerder deze week en zelfs de luwte van de rotswand biedt maar beperkt beschutting. Dan zien we ineens iets voor ons, een kuil met een doorsnede van zeker 2 meter. Ofschoon het er niet bij staat, vermoeden we van Duitse makelij. Dat de kuil recent bewoond moet zijn geweest blijkt uit het klokhuisje op de rand. Maar wij liggen er mooi mee uit de wind!
En uit het zicht. En zonder uitzicht.....
En dan heeft Khorsand ineens met een klap haar boek uit. En is het voor Bart in één klap gedaan met zijn rust!
Op het terrasje voor de zonsondergang gisteren raakten we even in gesprek met een keurig ouder Engels echtpaar. Sinds Brexit mogen ze niet langer meer dan 3 maanden naar Europa. En bedankt! (En met Britse hoffelijkheid zegt zij nog dat zij dat er zelf naar gemaakt hebben, terwijl wij ernstig betwijfelen of dit stel zelf voor Brexit gestemd heeft). Hoe dan ook, voor hen is het niet zo'n ramp, want ze mogen van hun kids en kleinkids toch niet langer dan 2 weken achtereen op stap.
Ze zitten trouwens precies in het enige schaduwrijke hoekje van het terras, waardoor ze de zonsondergang helemaal niet kunnen zien. Maar hun biertje blijft wel lekker koud.
En onze dag vandaag dan, hoe verliep die? Gewoon weer een ordinair Algarve-dagje.
Zon, zee, zwemmen, zout en zweten.
Maar na het douchen ineens toch weer...... stralend. Tsja, we zullen het wel ergens aan verdiend hebben. Toch? Vast wel...
We starten slowly, slowly en horen de zee al roepen. Dus we geven daar maar gehoor aan. Waarschijnlijk morgen maar weer eens verder richting Lagos. De mooiste stukken Algarve zouden nog moeten komen, al kunnen we dat vooralsnog moeilijk geloven na al het moois wat we al tegen gekomen zijn.
Op deze camping "overwinteren" ook veel 20-ers en 30-ers die meerdere surfplanken op hun 30 jaar oude campertje hebben liggen en die je af en toe met laptop en mobiel aan het werk hoort of op het terras ziet werken. Heerlijk als dat kan, daar droomden wij als 20-ers/30-ers nog niet eens van. Internet bestond nog niet, het woord "thuiswerken" moest nog uitgevonden worden. Sommigen zijn wel 8 maanden onderweg.
Op het strand waait het wel wat meer dan eerder deze week en zelfs de luwte van de rotswand biedt maar beperkt beschutting. Dan zien we ineens iets voor ons, een kuil met een doorsnede van zeker 2 meter. Ofschoon het er niet bij staat, vermoeden we van Duitse makelij. Dat de kuil recent bewoond moet zijn geweest blijkt uit het klokhuisje op de rand. Maar wij liggen er mooi mee uit de wind!
En uit het zicht. En zonder uitzicht.....
En dan heeft Khorsand ineens met een klap haar boek uit. En is het voor Bart in één klap gedaan met zijn rust!
Op het terrasje voor de zonsondergang gisteren raakten we even in gesprek met een keurig ouder Engels echtpaar. Sinds Brexit mogen ze niet langer meer dan 3 maanden naar Europa. En bedankt! (En met Britse hoffelijkheid zegt zij nog dat zij dat er zelf naar gemaakt hebben, terwijl wij ernstig betwijfelen of dit stel zelf voor Brexit gestemd heeft). Hoe dan ook, voor hen is het niet zo'n ramp, want ze mogen van hun kids en kleinkids toch niet langer dan 2 weken achtereen op stap.
Ze zitten trouwens precies in het enige schaduwrijke hoekje van het terras, waardoor ze de zonsondergang helemaal niet kunnen zien. Maar hun biertje blijft wel lekker koud.
En onze dag vandaag dan, hoe verliep die? Gewoon weer een ordinair Algarve-dagje.
Zon, zee, zwemmen, zout en zweten.
Geschreven door BartKhorsandoppad
Al 3 reacties bij dit reisverslag
jullie humor, betreft Duitsers kan ik zeker waarderen, vaak denk ik er ook zo over.
Robbie 2023-11-20 17:26:48
Nou, dan zijn jullie misschien nog ontsnapt aan een conflict met die Duitsers die de kuil hebben gemaakt. Want, in mijn ervaring, is het “hun kuil” ! (hadden ze in ‘40 al een handje van 😝), en dan is het opzouten geblazen….. 😡
Annelies 2023-11-20 17:41:44
Ja met de Duitsers moet je oppassen.maarje kon lekker in de luwte liggen,jammer dat je het Uitzicht ook kwijt was.😘
Mam 2023-11-20 18:38:38
Over deze reis
| Aantal reisverslagen: | |
| Aantal foto's: | |
| Laatste verslag: | |
| Reisduur: | |
| Reisperiode: | |
Of schrijf je reisverhalen via de app
Met de Pindat App kun je offline reisverhalen schrijven en foto's toevoegen. Zodra je weer internet hebt kun je jouw verslagen uploaden. Ook via de app plaats je gratis onbeperkt foto's.
Klik op 1 van onderstaande knoppen om de app te installeren.
