Spanje, Pinilla del Valle

Het toilet-/vuilwaterloospunt met ook de schoonwaterkraan bij de officiële camperplek, waar we voor ons vertrek de camper nog even naar toe verplaatsen, lijkt wel het knusse centrum van een Drents brinkdorp. Er staan allemaal bejaarde mannetjes (oeps, sorry, fiere pensionado-camperaars) rondom de waterpomp, die hun gietertje vol water willen tappen met de enige waterslang die beschikbaar is, ondertussen druk babbelend over het wel en wee van dit pop up-dorp. Dat treft, want ook onze Drentse Dunc is van de partij. Gisteravond hebben we samen gegeten en het ook gehad over zijn roots: de provincie Drente (of is het Drenthe, dat zijn we dan weer vergeten te vragen).

We verlaten al zwaaiend het brinkdorpje en rijden vlot over binnenwegen naar het nationale park halverwege de route naar Madrid, de Sierra de Guadarrama. De glooiende weg klimt flink omhoog naar 1850 m, waar we een mooie wandeling van komoot weten. Het uitzicht onderweg wordt helaas wel een beetje beperkt door dichte naaldbossen. Het grote parkeerterrein bij de start van onze wandeling staat bijna helemaal vol met auto's. Het is een klein uurtje rijden vanaf de Spaanse hoofdstad, zodat de Madrilenen hier hun zondagse wandeling maken. Groot gelijk hebben ze. Er wandelen opvallend veel jongeren in groepjes voorbij, leuk. En meestal zonder alleen maar op hun mobiel te kijken, maar deze wel steeds in hun hand.

Wij wandelen bijna 3 uur, het regenbuitje zet gelukkig niet echt door. Koud is het wel, een snerpende droge koude wind van 8 graden. We zitten inmiddels boven de 2400m. De wandeling is prachtig met mooie vergezichten en soms de bewolking onder ons. Het klimmen gaat ons eerlijk gezegd niet gelijk heel gemakkelijk af, die klauterconditie loopt toch snel terug. Maar in de langzaamste versnelling redden we het en genieten van deze eerste echte wandeling in de Spaanse natuur. Met dank aan de Liberpee, plassen we tegenwoordig samen staand tegen dezelfde boom; geen verschil meer tussen vrouw en man.

Aangezien je sinds enkele jaren niet meer mag overnachten in een camper in een Spaans nationaal park, moeten we nog 25 km verder rijden voor een officiële camperplek. Aan een meer en met zeker een aantal vaste camperbewoners, lokale mensen die permanent in een camper wonen. Vaak noodgedwongen omdat ze hun vaste huis kwijt zijn of geen geld meer hebben. Armoede anno 21e eeuw. Naast luxepaarden anno 21e eeuw.

Geschreven door BartKhorsandoppad

23 nov 2024Relaxen en chillen in Segovia

25 nov 2024Dus....

Al 4 reacties bij dit reisverslag

Hoi Bart, waar staan jullie dan. Kommer. Inderdaad mooie wandelingen te vinden. En het was weer ouderwets gezellig. Ouwe- Pindat matties- krentenbrood gisteravond. Dank voor de warme hap. Twee gietertjes water halen, twee gietertjes pompen……Drenties op de klompen.
duncs.campertravels 2024-11-24 19:52:28