We staan nog steeds op het voetbalveld/de grote camperplek.
Met het duin en strand in onze voortuin en 79 witte campers in onze achtertuin. Een kwestie van perceptie.

We krijgen nog geen genoeg van zon, zee, strand en zeetong. We blijven nog een dagje. Net als onze Duitse buren, die al meer dan vijf maanden onderweg zijn in hun Westfalia Mercedes-busje. Er is wel één groot verschil met ons: zij moet over een paar weken weer aan het werk. Sabbatical-avontuur.

En dan zijn we nog niet eens naar Aveiro gefietst, waarvoor we hier in de eerste plaats naar toe kwamen.

En dan betrekt het een beetje en pakken we toch de fiets naar Aveiro. Luieren kan wachten. We fietsen mooi langs de lagune naar de hoge brug. Daarna is het minder. De oude zoutwinningsvlaktes zijn volgebouwd met zware havenactiviteiten. Terug vinden we een iets mooiere route, door ziltige wetlands en oude zoutbekkens van de vroegere zoutwinning in deze regio. Met hier en daar toch ook lichte bedrijvigheid, scheepswerfjes en autobedrijven. Het fietsen is wel weer lekker. En...... op de heenweg spotten we net voor de hoge brug op het groene wier van een bij eb drooggevallen stuk lagune ineens witte flamingo's! Sierlijk, zelfbewust nonchalant en elegant. De amateur-visser met zijn lieslaarzen al aan die op een knetterend brommertje voorbij rijdt wordt door de vogels met opgetrokken nek gelukkig volkomen genegeerd. Goed zo!

Aveiro centrum is niet erg groot, zeker niet in vergelijking met de geindustraliseerde randgebieden. We hadden gerust met de camper kunnen gaan, vlak bij het centrum zijn parkeerplaatsen speciaal voor campers.

De twee soorten historische boten waarmee je een betaalbare rondvaart kunt maken (één waarmee vroeger zout werd vervoerd, de ander voor het steken van zeewier) doen inderdaad Venetiaans aan. De grachtjes echter niet, die zijn recht-toe-recht-aan en behoorlijk nieuw. De schattige gekleurde huisjes zijn er wel maar nogal verspreid. Ook veel oud, 20ste eeuws en nieuw door elkaar. Best mooie nieuwbouw, maar ja daar kwamen we niet voor hè. Ook spotten we een paar grote Art Deco gebouwen hier. Onverwacht.

Na 2 uurtjes wandelen hebben we het wel gezien. Wel de moeite waard, maar onze tip: neem het mee als tussenstop op je route onderweg.

Na de terug fietstocht zijn we net op tijd om het namiddagzonnetje op het strand mee te pakken. Eten, zonsondergang op strand (ijsje erbij), afwassen, even lezen en naar bed.

Geschreven door BartKhorsandoppad