De keuze vandaag die op het wandelmenu staat, is of naar de kust of naar de orange-velden, de sinaasappelgaarden.
Wandelen in de bergen in een Sierra en de stad hebben we al gehad, het wordt de kust.

We rijden richting Cartagena naar een gebied iets ten oosten daarvan, Parc Regional de Calblanque, en vinden een bijna vlak plekje op een parkeerveldje naast een Belg. Het kost wat moeite de camper ongeveer horizontaal te zetten, maar het uitzicht hoog over zee en rotsachtige kust mag er wezen.

De Belg, een man alleen, blijkt hier al 3 weken op deze zelfde plek te staan, hij verlaat de plek alleen voor het lozen van huishoudwatertjes en boodschappen doen. Hij is hier begin december in één keer naar toe gereden en blijft hier staan totdat hij over 3 weken weer thuis moet zijn. Hij kletst gezellig over zijn camper en zijn werk (hij is huisschilder, nu in de winterstop) en vertelt over zijn ex van wie hij 2 jaar terug scheidde. Eén van de issues was dat ze toen twee hele maanden overwinterden op één vaste plek op één camping, maar dat hij toch meer avontuur wilde dan zijn ex. Kennelijk is 2 maanden overwinteren op de zelfde camperplek meer avontuur voor hem. Maar de plek is wel heel mooi.

We maken een prachtig gecombineerde wandeling van Komoot met een klim van anderhalf uur over een oude Romeinse weg, waarbij we af en toe de zee zien glinsteren tussen de bergen. Bovengekomen staan er oude kanonnen die uiteraard gericht zijn op het uitzicht waar wij voor komen: de kust en de zee. De zon krijgen we er gratis bij. Thee en picknick plus een vers Murciaans sinaasappeltje op het hoogste punt maken deze prachtige wandeling mooi af. Daarna volgt een steile afdaling met een pad boven de zee terug langs de vuurtoren naar de parkeerplek.

De laatste avond met zijn drieën samen in de camper genieten we eerst van de ondergaande zon tot het te koud wordt, zelfs onder een wollen deken. De berg in de verte waar de zon achter verdwijnt, kan volgens de Belg echt niets anders dan Afrika zijn (zeker en vast), we geloven hem op zijn blauwe ogen. Dat de zon vanavond dan in het zuiden ondergaat in plaats van in het westen zal wel een lokaal "drie koningen"- wonder zijn. Google ontnuchtert ons hierin: de berg in de verte is gewoon de zuidelijker Spaanse kust die hier westwaarts afbuigt.

We hadden 4-5 bijzondere dagen samen met Douwe, want hoe vaak gebeurt het nou dat je zo lang 24 uur samen doorbrengt en dan ook nog in één kleine ruimte. Het was mooi, met leuke dingen en goede fijne gesprekken. Een cadeau om te koesteren en met veel genoegen op terug te mogen kijken. We liggen dan ook pas na twaalven op bed. Nou ja Khorsand en Bart dan, Douwe moet nog een nachtje op de grond met zijn neus klem tussen de bank en de voorstoelen van de camper. Maar wel zacht en warm.

Geschreven door BartKhorsandoppad