Vandaag rijden we verder naar het zuiden. Na drie mooie dagen regende het vannacht pijpenstelen, het was knus en cozy in de camper. Ondanks het natte gras kunnen we toch voorzichtig van onze plek af manoeuvreren.

We rijden naar Digne-les-Baines, waar we nog net op tijd bij de zondagse supermarkt onze eerste bevoorrading van deze reis kunnen doen. De route langs het meer erheen (de D954) is prachtig met afwisselend hoge en lage vergezichten.

We besluiten de prachtige Gorges du Verdon deze reis rechts te laten liggen, al zijn die schitterend om te zien, doorheen te rijden en in te wandelen. We zijn er meermaals geweest.

Daarom koersen we, richting Nice, op een iets noordelijker gebied vanaf Digne-les-Baines naar het oosten langs Castellane (waar we meermaals de naturistencamping aan het meer bezochten, die in het programma "Ik vertrek" werd geportreerd. Het jonge verliefde stel, die deze weidse aftandse camping -waar wij al eens als enige gasten hebben gekampeerd in ons tentje- had overgenomen en met hun verliefde energie tot iets bruisends had omgetoverd, bleek bij ons laatste bezoek al weer gescheiden. De jongedame was er met de campingkok vandoor gegaan, de bedrogen echtgenoot trakteerde ons ongevraagd op urenlange klaagzangen over zijn ex, de camping ondertussen actief verwaarlozend, zodat een nieuwe aftandse staat zich al weer aandiende), richting Gorges de Daluis. Weer even iets nieuws. En een uitstekende keus, want het gebied is werkelijk schitterend.

We wandelen in de vallei een korte wandeling door een prachtig grillig rood gebergte, waar het kleurenpalet met de voorjaarsbloemen de impressionisten helemaal gek zouden hebben gemaakt van enthousiasme. Wat een prachtig subtiele kleuren heeft Moeder Natuur hier bij elkaar gecomponeerd. De intense rode kleur van de aarde en het gesteente (Pelite geheten) wordt volgens de toelichtingsborden op het eindpunt van onze wandeling, Point Sublime, veroorzaakt door het hoge ijzergehalte. Het ijzer oxideert wijnrood aan de lucht. Roestkleur dus. Maar de groene kleur op sommige plekken aan de oppervlakte zou komen doordat het ijzer bij weinig zuurstof groen oxideert. Laten wij nu altijd gedacht hebben dat de groene kleur komt van koperoxide......

We besluiten na de korte maar prachtige wandeling aan het eind van de middag toch nog de Kloof de Daluis verder door te rijden tot het plaatsje Guillaumes waar een camperplek is. Maar zover komen we niet, want halverwege de kloof ligt achter een tunnel en een rotsformatie een picknickplek net uit het zicht van de weg aan de rand van de gorge met een bordje "Bivouac autorisé entre 19h00 en 9h00". Of dat alleen geldt voor de kloof beneden ons of ook voor deze parkeerplek, tjsa zo goed is ons Frans dan toch ook weer niet.

Enfin, het plekje is te mooi, dus we blijven hier een nachtje. En bakken onze Italiaans/Griekse maaltijd buiten onder het geruis van een waterval en het gekwetter en gekoekoek van de vogels.

Geschreven door BartKhorsandoppad