Na 830 autobahnkilometers arriveren we tegen de avond op een mooie P4N bij Kassel, een parkeerplaats voor wandelaars en (terrein)fietsers. Bijna helemaal alleen. Eénentwintig graden, het lijkt wel winter hier. Zo fris hebben we het lang niet gehad.
Vanmorgen vertrokken we met een standje van het prachtige verenigingsterrein in Wenen, waar onder het mom van een milieuding de vijf campers op het kleine parkeerterreintje bij de toegangspoort moesten bivakkeren, terwijl tenten en caravans gewoon dieper op het terrein op grote groene weides in de natuur stonden. In dat opzicht doen we het vanavond niet slechter: weer op een parkeerterrein maar nu royaler, mooier en rustiger. En for free, zonder muggen.
We kregen het standje omdat we de dag voor vertrek hadden moeten betalen. "Das habe ich bei der Ankunft immer noch so gesagt", zei de dame streng. Nu had ze bij aankomst inderdaad heeeel veel verteld, maar dat volgens ons allebei nou net niet. Nou ja, er zijn ergere dingen. Na verwijzing naar onze "hoogbejaarde" leeftijd (en die van haar), gingen we alsnog lachend en goedgemutst uiteen.
Dat onze camper gewoon ook 120 km haalt, waren we ook glad vergeten. Het was daardoor een vlotte reis met weinig oponthoud. En zin om tussendoor nog een dagje te wandelen of iets te bezoeken, was er gek genoeg niet meer. Kennelijk werkt dat zo als je gefocused bent op de terugreis.
Geschreven door BartKhorsandoppad