We hebben kennelijk toch een gevoelige snaar geraakt bij de campingeigenaar. Gister na de wandeling was hij zowaar achter zijn mega-televisie vandaag gekropen om het lege zwembad aan te vegen. En vanmorgen zat er schoon en ijskoud water uit de bergen in. Als blijk van waardering hebben we een dagje bijgeboekt en een wasmachinemunt bij hem gekocht. Onze Franse buren waren intussen vertrokken en nu staan we helemaal alleen op het veld op het hoogstgelegen deel van deze bergcamping. Vogel- en krekelgeluiden bij de schone was aan de lijn. Poëtischer kan het niet worden.

Ons ritme past nog niet op het Portugese. Door ons late ontbijten (we doen nog steeds aan Intermittent fasting) zijn we steeds pas aan onze lunch toe als de restaurants aan siësta doen. Gelukkig hebben we zelf voldoende eten mee.

Vandaag wandelen we de 12 km, in tegengestelde richting als gisteren. Prima gemarkeerd op 1 cruciaal paaltje na waardoor we toch nog behoorlijk verdwalen. Pas na 2 uur hebben we het eerste deel van 4 km naar het stadje Gouveia afgelegd. Voor lunchen dus ruim te laat.

Bij een klein huisje (vakantiehuisje??) is de wandelroute plotseling provisorisch omgelegd door het kreupelhout, stijl naar beneden. De vele bordjes Privada maken de bedoeling volkomen duidelijk. Geen wandelaars in mijn back yard. Het huisje blijkt bij nader inzien te staan na dat ene verdwenen routepaaltje. Boefjes!

De wandeling is warm, fijn en mooi. Het landschap in deze bergen is toch weer nieuw. Vrij leeg, veel hei-achtige onderlaag met gedeelten vol brem van zeker 2 m hoog en wat plukjes bomen. Het leidt tot open en weids berglandschap met een grote bebouwde laagvlakte in de diepte voor ons. En overal die formaties met zandkleurige rotsen met forse losse keien er bovenop balancerend.

Er zijn grote stukken afgebrand, de geraamtes van de brem staan zwart geblakend en doods in het veld, maar het snelle helmgras kleurt de zwarte ondergrond gelukkig al weer goudblond. En de lichtgroene jonge brem groeit als jong plantje al weer aan de voet van zijn zwartgeblakerde voorganger. Hoopvol en bemoedigend dat die natuur toch weer snel herstelt na zo'n grote natuurbrand. Van de bomen is de onderzijde geraakt, alleen de toppen staan gezond en vol in het blad of naald in de wind te wiegen.

Gelukkig is het vuur toendertijd gestopt door het kleine asfaltweggetje in het gebied, het grootste gedeelte is onaangetast gebleven en maakt de wandeling nog steeds de moeite waard.
Het vuur is ook langs de camping gescheerd.

De camping heeft dus nog voldoende gezonde bomen voor onze hangmat. Maar pech, wandelen ging voor, de hangmat is in de kast gebleven.

Geschreven door BartKhorsandoppad