Na 5 nachten verlaten we onze boomrijke camping op Lefkas en na een bevoorradingsstop bij de kruidenier rijden we zuidwaarts, van Lefkas richting Mesolongi, opnieuw langs een kustweg. En wat een prachtige route weer. De weg slingert met de inhammetjes van de zee mee, omhoog en omlaag met prachtige vergezichten en dan weer smalle doorkijkjes. Overal roze, rode en witte Oleander, hier en daar een diepkleurige Bougainvillea, rotsige bergen, wit kalksteen met roestbruine ijzervegen, olijfbomen, coniferen en cipressen. Schapen, zwarte geiten en loslopende koeien. Typisch droog Grieks landschap.
En steeds weer de zee met bergachtige eilanden, iets heiïg. Een paar mooie picknick-plekjes met zwemmogelijkheid laten we rechts liggen, omdat er een mooi vissersplaatsje met zwemstrandje verderop moet liggen. Het plaatsje valt helaas wat tegen, maar ja, dat weet je niet altijd vooruit. Deze streek, de zuidwestkant van het vaste land boven het schiereiland Peloponnesos is niet toeristisch, maar toch erg mooi. De extra km en rijtijd ten opzichte van de snelweg meer dan waard.

Daarna buigen we iets landinwaarts af, een agrarische vlakte door, omgeven door de zelfde soort bergen die ons al sinds Kroatië en Albanië begeleiden. Bij de kust gaat de vlakte ongemerkt over in zoutwinningsbekkens, met die typische geur van drogend en rottend zeewier. You love it or you hate it, maar de sfeer is warm wad-achtig. Mooi.

De beoogde camperplek aan het water is wel aardig, maar die horde blaffende (niet bijtende?) zwerfhonden niet. En Mesolongi, wat ons een aardig niet-toeristisch havenplaatsje leek, kan in een keer in onze top 10 "lelijkste plaatsen" en trekt ons niet voor een avondwandelingetje. We rijden nog iets verder.

Heel veel binnenwegen, ook de doorgaande, hebben een lelijk litteken op ongeveer een meter uit de rechterberm en dat kilometers lang. Niet alleen in Griekenland maar in bijna alle landen waar we recent reden, inclusief in Frankrijk, Spanje en Portugal waar we eerder doorheen trokken. Het zijn slordig dichtgemaakte sleuven die in het wegdek gezaagd zijn om glasvlieskabels te leggen. Inclusief oversteken dwars over de weg op plaatsen waar huizen staan. Wat een schade in wegen, die daarvoor nog prima waren.

We eindigen vandaag op een klein strookje land onderaan een reusachtige kale bergwand, in trek bij klimmers. We kijken er recht op uit.

We staan vijf meter van zee af, tussen rechts een Fransman en links 2 Hollanders. Die naast ons groet nogal zuunnigjes terug als we uitstappen, kennelijk zijn we van de verkeerde campersoort. Als hij trots aan zijn eveneens Hymer-camperende andere Nederlandse buurman de werking van zijn vol-automatische zonnescherm laat zien met de woorden: "als ik zeg 'ga naar binnen' dan gaat ie gewoon naar binnen" antwoordt die ander ad rem en plat "dat doet die van mij ook altijd als mijn vrouw dat zegt". Buurman Zuunnig kan er niet om lachen en mompelt met strakke lippen: "Maar hij doet het gewoon hoor. Echt".

Geschreven door BartKhorsandoppad