Gisteravond stroomde deze stadscamping aan de zuidkant van Lisboa helemaal weer vol met grote alkoofcampers; dat betekent meestal ouders met kids (die slapen dan in die wat lompe opbouw boven de cabine). Het zijn locals, het is weekend, de camping op de rand van stad-strand en goedkoop (voor ons bv 15 euro per nacht). Dus logisch en wel zo gezellig.

Op de camping vragen we info over vervoer naar het centrum. Het goedkoopste volgens hun is dat zij je met hun eigen vervoer voor 7 euro pp naar de ferry brengen. Daar koop je een pontkaartje en dan door met bus, tram of trein naar het oude centrum.
En de rechtstreekse OV-bus van camping naar het oude centrum dan? Nee, die duurt te lang en is te duur, respectievelijk een half uur en 2,50 euro pp. Hmmm.... dat zal met hun busje, ferry en tram toch niet echt sneller zijn en zeker niet goedkoper. Het blijft een kwestie van je blijven afvragen welke belanghebbende je informeert!
Wij besluiten tot de 3 "f"-s: fiets, ferry en fiets. En terug hetzelfde. Tenzij de Uber voor 15 euro ons echt binnen 2 minuten weet op te halen zoals in de app beloofd wordt. Wat een zorgen toch allemaal. Maar inderdaad zo'n grote stad bezoeken vraagt wel meer voorbereiding en kost je sowieso meer tijd.

Op Wiki lezen we dat Lissabon in 2021 nog maar 545.796 inwoners had en dat de agglomeratie (stad met omringende plaatsen) nu zo'n 2.900.000 inwoners telt. Daar word je niet wijzer van, het verschil zit 'm natuurlijk in stad versus agglomeratie. Nog zo'n non-feit: "Lissabon is de meest westelijke grote stad en hoofdstad van continentaal Europa". Nou lekker belangrijk!

Kort geleden lazen we bv dat de Douro rivier (zie onze eerdere reisverslagen), waarschijnlijk om het toeristisch gehalte te verhogen, de langste rivier is in Portugal..... die in Portugal ontspringt. Zo weet ik er nog wel een paar. Portugal is nauwelijks 150 km breed! Waarschijnlijk is die ook de korste, diepste en ondiepste en enige rivier die in Portugal begint en eindigt.

Ooit, als tussendoortje, konden wij een aantal jaren geleden in Azië, op Bali om precies te zijn, een heel bijzondere trap naar zee tegen betaling betreden waarvan de 10e tree van onderaf van echt goud was. Maar wat het pas echt bijzonder maakte, was dat je die gouden tree alleen kon zien als je zonder zonde was. We hebben er hartelijk om gelachen en de ticketverkoper wat steentjes van echt goud gegeven alleen te zien voor goedgelovigen. Volgens ons was het trouwens een monnik.

Het op reis zijn is echt minder ver weg van huis dan pakweg 20 jaar geleden. Met Pindat, WhatsApp en mail zijn er meer contactmomenten dan ooit. Eerder was je gewoon soms wel een maand van de radar, had je alleen poste restante of in noodgeval een krakende ver-weg-telefoonverbinding die zo duur was dat je je verslikte in je woorden.
Nu weten jullie meer van ons onderweg, dan toen gewoon thuis. Toch bizar.

Geen nieuws was goed nieuws en daar maakte je als puber dankbaar gebruik van. Nu communiceer je met je kids in Canada, je zwager in de States en vrienden in Indonesië terwijl je met 100 km per uur over de snelweg (peage!) in Portugal rijdt, met je slaapkamer achterin en een 120 man tellend orkest een symphonie spelend voorin. Oké, over naar de orde van de dag.

Het idee was om eerst maar eens een keer met een Hop-on-Hop-off-tourtje langs de hoogtepunten te rijden zoals we ooit 1 keer ergens eerder dat deden (in Havanna, daar was het ook te warm om iets anders te doen dan in zo'n opendak-bus te zitten). Snel, lui, consumerend door een nieuwe stad kruisen. Maar nu we hier eenmaal zijn, beseffen we dat het ons eigenlijk niet om "hoogtepunten" gaat. Het gaat om het er zijn, je onderdompelen in de stad, haar sfeer, haar parken en pleintjes. Een kerkje meer of minder maakt ons niets uit. Dus toch gewoon lekker wandelen of fietsen en je laten verrassen. Het fietsen hebben we al goed gedaan, na de veerpont uit Zuid Lissabon zijn we 8 km langs de Taag-oever van het oude deel van deze stad gefietst. Een levendige oever met veel plek voor horeca, muziek, straatartiesten, de bekende Afrikaanse straatverkopers, meisjes met korte truitjes en mannen met grote spieren, sporttoestellen, fietsers, e-steps, toeristen, musea, tapas/wijn kiosken etc etc . Wandelen en fietsen mag hier op dezelfde stoep van Portugese keitjes, kris kras door elkaar. Op sommige stukken van de oever zijn nog wat tanende havenindustrieën met vervallen loodsen, containeroverslag en parkeerterreinen. Ongetwijfeld is dat over een paar jaar, net als bijna overal in Europese havensteden (zoals Amsterdam, Hamburg, Kopenhagen, Barcelona, London) herontwikkeld met leuke creatieve hotspots en culturele erfgoedplekken. Alleen die grote verkeersaders langs het water nog een beetje downsizen tot stadsstraat en een wandelboulevard, dan is het helemaal af.

In de oude drukke wijken zoals Alfama met veelkleurige huisjes, een castel en kronkelstraatjes zie je naast de toeristentram 28 heel veel toeristenvervoer met gekke elektrische karretjes, tuktuks, e-koetsjes, e-classics en andere blitse karretjes. De lucht is in elk geval schoon, het geluid beperkt dus prima. Wij wandelen er lekker tussendoor.

Niet alleen hebben Lissabon en Rio de Janeiro hetzelfde Christo-beeld, dezelfde patronen in de klinkerbestrating van de stoepen, vergelijkbare bebouwingsstijl van kastelen, forten en paleizen, de keuken en straatmuziek, de taal natuurlijk, maar we hebben nog een treffende overeenkomst gevonden waardoor we snappen waarom die Lissabon-zeevaarders Rio de J een fijne plek vonden om zich overzees te vestigen. Kijk naar de geografie ligging van beide steden op onze laatste foto vandaag!

We zijn bijtijds terug voor de voorlaatste ferry richting camping en weerstaan onderweg de vele terrassen en vele straatmuziekoptredens en constateren dat ze hier bij de doorgaans naargeestige wachtplek bij een veerpont nog gezellig een paar picknickbanken hebben neergezet met een wijnbarretje. De stemming op de boot terug is dan ook opperbest.

Geschreven door BartKhorsandoppad