We wilden het niet met zo veel woorden in onze Pindat gisteren zeggen, maar deze overvolle campings vinden wij dus echt vreselijk. Na al die prachtige plekken waar we eerder waren. Het idee was om in de zomermaanden terug in Nederland te zijn. Maar door ons (voortreffelijke) getreuzel in Albanië, ons slow-cooker tempo in Griekenland, maar ook door de beroerde weerberichten uit Nederland zijn we blijven hangen in de Griekse modus. Maar nu is het afgelopen, o zo!

Terug naar plekken waar de temperatuur wandelen en fietsen iets gemakkelijker maakt, maar vooral waar niet half Europa tegelijkertijd op en over elkaar vakantie houdt. En dan ondertussen langzaam richting Nederland. Zodat we bijtijds de voorbereidingen kunnen starten voor de najaarstrip.

Die overvolle campings waren ook altijd een belangrijke reden waarom we in de drukke schoolvakanties, waar wij aan vast zaten, graag naar naturistenterreinen gingen. Vrijwel altijd met ruime plekken, rust, natuur, schoon etc. En geen grote groepen of families. Hier in Griekenland zijn er vrijwel geen terreinen voor naturisme. Enfin, genoeg geklaagd.

Voor wie nog naar Griekenland wil: wandelen kan je in dit land prima, bij voorkeur vroeg op de dag of vroeg/laat in het jaar. Maar echt mooie langere fietstochten zijn moeilijker te vinden. Vaak gaan die langs de grote weg of zijn het min of meer berg-etappes!

Vandaag zitten we op een camping, die iets kleiner is en voornamelijk bevolkt wordt door Roemenen en Bulgaren. Logisch, deze hele noordelijke streek tot aan Turkije ligt natuurlijk vlak bij hun landen. Contact maken met ons doen ze niet, er wordt zorgvuldig weggekeken, wel jammer. Het zijn ook voornamelijk grote groepen en/of families, dan is dat vaker zo, die hebben geen andere mensen nodig en zeker geen grijze koppen.

We fietsen noordwaarts langs de kust die mooi genoeg is met grotere en kleinere baaitjes. Bij twee kleinere campings waar we langsfietsen en die er prettig uitzien, informeren we nog eens even, maar ondanks de lege plekken zijn ze onverbiddelijk: minimaal verblijf 5 nachten. Dan gaat het over.

We fietsen daarna de andere kant uit naar een bekende spookstad hier, het Kriaritsi project. Een stedelijk project uit de jaren 90, wat al 50 miljoen euro heeft gekost aan wegen en bruggen, water, elektra, riolering etc, maar waar de bouw van woningen, scholen, winkels, kerken nooit tot uitvoering is gekomen. We fietsen langs erg leuke kleine baaitjes vol met Griekse tavernes (blauw wit eenvoudig meubilair), terrassen, zee, parasolletjes, vissersbootjes, pieren en zandstrandjes omzoomd door rondgeërodeerde rotsen. Kleine pittige klimmetjes, goed te doen, over een duin of heuveltje, dan weer steil dalend naar een baaitje op zeeniveau. Het wordt steeds mooier, met prachtige doorkijkjes naar Athos, we genieten zwetend.

Achter de spookstad vinden we een klein baaitje, leeg, verlaten, slechts 100 meter lang, prachtige afgesleten rotsen, blauw/groen helder zeewater en wit zand, een Robinson Crusoe-hutje van verweerd hout. Twee andere groepjes uit Slowakije, hooguit een man-vrouw of 8 plus wij. Kijk, dat vinden wij dan weer heel leuk om zo'n pareltje te ontdekken. En daarbij: geen textiel te zien, alleen van 3 schaduwdoeken met scheerlijnen. Blootgewoon. Als we in zee springen, sist het bijna van de verkoeling, heerlijk. Fietsen doen we vandaag alleen nog terug naar de camping, dat mag duidelijk zijn. En terug blijkt het weer net zo mooi als heen.

Geschreven door BartKhorsandoppad