De concerten gisteravond waren bijna allemaal mooi. Het was een Iberischamerikaans programma lazen we in het Portugees (Iberosamericano).
Wat betekent dat Amerikaanse landen die vroeger deel uitmaakten van de koninkrijken Spanje en Portugal vertegenwoordigd waren. Wij zagen onder meer muzikanten uit Mexico, Portugal, Colombia, Peru, Brazilie en Venuzuela. (Stel je voor: bij ons smartlappen, palingsound, Surinaamse olie-drums, Indonesische gamelans en Zuidafrikaanse jembé's op 1 festival).
Alleen het optreden Brasil viel ons wat tegen. De gitarist speelde volgens ons heel andere nummers dan de rest van de band en de zangeres deed ook maar wat, al was ze wel vrolijk en enthousiast.

Hoe dan ook voor onze verse vis van de markt had de dag wel lang genoeg geduurd. Onze koeltas was in elk geval kletsnat van het gesmolten ijs en stonk een uur in de wind .... bah!

Deze morgen is het droog en wat fris, we vertrekken vlot richting Evora. Bij het uitrijden van Setúbal zien we langs de boulevard aan de oostkant van deze stad zeker nog 5 of 6 prachtige Art Deco-gebouwen (bijna allemaal havengebouwtjes of terminals) en ook nog meer gezellige pleinen, parkjes en plekken, waar we niet meer aan toe zijn gekomen.

Vanaf daar wordt het weer een heel andere ervaring deze dag met accent op de natuur, we gaan richting binnenland. Eerst vogels spotten en dan vooral flamingo's in een water- en slikrijk gebied iets voorbij Setúbal wat bekend staat als leefgebied voor vele vogelsoorten. Eb en vloed hebben hier ruim baan, het landschap is er een van groene grillige landstroken met struiken en boompjes waartussen modderige slenken met brak water. Daartussen op meerdere plekken zoutbekkens tussen dammetjes, en juist daar komen de flamingo's op af. We zien een paar kolonies bij elkaar, vrij ver weg, totdat een laag overvliegend vliegtuigje deze sierlijke vogels laat opstijgen waardoor wij een elegante luchtshow krijgen waarbij ze dan weer eens dichterbij komen en dan weer verder weg afbuigen. Als een dans.

Er is ook een klein museum hier met mooie kunstige gemaakte vogel-beelden van roestend staal, in alle soorten en maten op het toegangsweggetje. Wij vinden ze mooi en fotograferen er een aantal.
Het museum toont oude houten kasten met bovenop trommels waarin we molenstenen herkennen. Wat doen die nu hier? We vragen het na, het blijken getijdenmolens te zijn waarmee graan tot bloem werd gemalen aangedreven door......eb en vloed.

Daar heeft Bart al vaker over nagedacht, een turbine aangedreven door getijdenstroming. En hier doen ze dat al eeuwen! Eigenlijk heel simpel: bij vloed loopt zo'n natuurlijk waterbekken vol, sluisdeurtje dicht en als het eb is, loopt het bekken langzaam leeg onder de molen door waarbij het uitstromende water schoepen laat draaien. Als we daar nou eens wat energie in steken, om er meer energie uit te krijgen, eb en vloed is er in overvloed, kost nix en is uitstootvrij. Er zijn maar 4 van deze getijdenmolens in heel Portugal, maar wat een vondst!

Onderweg rijden we door landschap zoals we ons Portugal vooraf voorstelden. Glooiend, dor en droog maar met prachtige bomen: de kurkeiken! Wat een pracht om te zien, al zijn de stammen eigenlijk moedwillig beschadigd. Als een kurkeik een jaar of 25 oud is, halen ze de schors van de onderkant van de stam. De meeste soorten bomen gaan dan dood, maar zo niet deze kurkeik. Er ontstaat een kurklaag om de stam in een prachtige donker oranje of rode kleur, wat leidt tot een heel apart soort landschap. Een beetje sprookjesbos, niet helemaal echt. En dat is het ook eigenlijk niet, want ontstaan door menselijk ingrijpen.
Een charmant detail is dat de kurkeik-boeren aan de voet van de bomen allemaal keien hebben gelegd, waarschijnlijk uit de akkers gehaald tijdens het ploegen, waardoor de bomen op kleine eilandjes lijken te staan in de lege glooiende velden.

En zo eindigen we vandaag 100 km landinwaarts in Evora op een camperplek met goed uitzicht op een aquaduct, een park, vestingsmuur, maar helaas niet brandschoon, aan de stadswal pal bij het centrum. (We zien trouwens nog steeds ontzettend veel troep langs de weg en net zo veel vuilnisbakken. Iets gaat hier nog mis op dat gebied. Maar goed, er staat niet bij wie de troep achterlaat, de bewoners of de bezoekers.)

Vanavond zeetong op de hete plaat, morgen weer naar de Japanner, want de neef van die van gister heeft hier een vestiging. Ja dat is gewoon ons karma dan toch, kunnen wij niet veel aan doen.

Khorsand zit inmiddels ietwat ontmoedigd aan de lens van haar Olympus-camera te prutsen, omdat die het niet meer doet (Bart hoort haar zachtjes mompelen: "potverdorie, de hele vakantie naar de knoppen ....."). En dat nadat we gisteren het dopje van die zelfde lens op straat terugvonden nadat we die ook verloren waren. Gelukkig zag Khorsand hem liggen doordat ze haar zonnebril op had.......u weet wel, die bril op sterkte, die sterker was dan eb en vloed.

Geschreven door BartKhorsandoppad