Hoogtepunt
Spanje, Camaleño
6 september.
Vandaag waren we wel heel vroeg op, het deed ons denken aan oude tijden (nog geen twee maanden geleden, oeps), alsof we aan het werk moesten.
Om 8 uur zitten we al in de camper op weg naar de Picos. Stoeltjes, tafeltje en keggen zijn achtergebleven op de camping om ons vanmiddag een welkomsgevoel te geven (en om onze plek gereserveerd te houden, dat ook). Het vooroorlogse kabelbaantje Fuente Dé, dat ons naar boven moet brengen, maakt op ons als frequente ski-liftgebruikers, weinig indruk. Maximaal 12 mensen passen er in, en dan sta je hutje mutje. Maar wel met een personeelslid erbij alsof het moeilijk sturen is met zo’n kabelbaan. Het schiet meestal niet op, maar wij zijn zo vroeg, het is nog niet druk
Boven maken we na veel oh’s en ah’s wat foto’s en maken een lange klimmende wandeltocht, route 23. Aan het einde van de tocht, na een kleine 3 uur kiezen we niet voor de afslag naar de hut met terras, maar kiezen sportief voor de andere afslag, die een adembenemend uitzicht belooft. Eigenlijk hing de tong ons wel een beetje op de schoenen, maar dit laatste klimmetje is echt de moeite waard. Tussen de pieken zien we in de verte boven een dal een heiige oceaan. Een bijzondere en mooie combinatie die we nog niet eerder gezien hebben, echte bergen aan zee.
Op de tocht zelf zien we inderdaad veel hoge punten, maar eigenlijk is het hier toch wel erg kaal. Grijze bergen met grillige pieken, met nauwelijks begroeiing, hooguit wat mos. En verder losse stenen, heel veel stenen. Als we na anderhalf uur over de losse stenen naar beneden zijn gelopen en gegleden, geven we deze wandeling onafhankelijk van elkaar allebei een 7. Vooruit een 7plus, want het zijn tenslotte de Picos. Een dotje van de bucketlist kan weer afgevinkt.
Na afloop rijden we via het dorpje Mogrovejo, een ander dorpje op de lijst van mooiste dorpen (zie verslag gisteren). Het is zo klein dat we inclusief een spontaan glaasje wijn op het dorpse terras, in een klein halfuurtje al weer bij de camper terug zijn. Maar wel mooi en pittoresk. Daarna karren we terug en eindigen in het zwembad, het gezellige terras op de camping, achter een pizzapunt van de skottelbraai en om 22 uur in bed.
Vandaag waren we wel heel vroeg op, het deed ons denken aan oude tijden (nog geen twee maanden geleden, oeps), alsof we aan het werk moesten.
Om 8 uur zitten we al in de camper op weg naar de Picos. Stoeltjes, tafeltje en keggen zijn achtergebleven op de camping om ons vanmiddag een welkomsgevoel te geven (en om onze plek gereserveerd te houden, dat ook). Het vooroorlogse kabelbaantje Fuente Dé, dat ons naar boven moet brengen, maakt op ons als frequente ski-liftgebruikers, weinig indruk. Maximaal 12 mensen passen er in, en dan sta je hutje mutje. Maar wel met een personeelslid erbij alsof het moeilijk sturen is met zo’n kabelbaan. Het schiet meestal niet op, maar wij zijn zo vroeg, het is nog niet druk
Boven maken we na veel oh’s en ah’s wat foto’s en maken een lange klimmende wandeltocht, route 23. Aan het einde van de tocht, na een kleine 3 uur kiezen we niet voor de afslag naar de hut met terras, maar kiezen sportief voor de andere afslag, die een adembenemend uitzicht belooft. Eigenlijk hing de tong ons wel een beetje op de schoenen, maar dit laatste klimmetje is echt de moeite waard. Tussen de pieken zien we in de verte boven een dal een heiige oceaan. Een bijzondere en mooie combinatie die we nog niet eerder gezien hebben, echte bergen aan zee.
Op de tocht zelf zien we inderdaad veel hoge punten, maar eigenlijk is het hier toch wel erg kaal. Grijze bergen met grillige pieken, met nauwelijks begroeiing, hooguit wat mos. En verder losse stenen, heel veel stenen. Als we na anderhalf uur over de losse stenen naar beneden zijn gelopen en gegleden, geven we deze wandeling onafhankelijk van elkaar allebei een 7. Vooruit een 7plus, want het zijn tenslotte de Picos. Een dotje van de bucketlist kan weer afgevinkt.
Na afloop rijden we via het dorpje Mogrovejo, een ander dorpje op de lijst van mooiste dorpen (zie verslag gisteren). Het is zo klein dat we inclusief een spontaan glaasje wijn op het dorpse terras, in een klein halfuurtje al weer bij de camper terug zijn. Maar wel mooi en pittoresk. Daarna karren we terug en eindigen in het zwembad, het gezellige terras op de camping, achter een pizzapunt van de skottelbraai en om 22 uur in bed.
Geschreven door BartKhorsandoppad
Al 6 reacties bij dit reisverslag
Hai hai wat een mooie verhalen schrijf jij. Kan er echt van genieten samen met de foto’s 🥰
Yvonne 2023-09-07 19:17:36
Sportief hoor. En ik denk dat de maan er op sommige plekken ook zo uitziet. Dan komt de uitdrukking “loop naar de maan” opeens wel erg dichtbij 😂.
Annelies 2023-09-07 19:46:26
Indrukwekkend, maar boven kaal. Kan ik me niet zo herrinneringen en mooi verhaal🥾🥰
Mam 2023-09-07 20:34:36
Wow!
Jan Joost Sonneveld 2023-09-07 21:33:14
Jullie hebben het duidelijk naar de zin😁. Mooie foto’s!!
René & Suus 2023-09-09 16:52:55
Goed bezig!
Liesbeth 2023-09-09 18:30:53
Over deze reis
| Aantal reisverslagen: | |
| Aantal foto's: | |
| Laatste verslag: | |
| Reisduur: | |
| Reisperiode: | |
Of schrijf je reisverhalen via de app
Met de Pindat App kun je offline reisverhalen schrijven en foto's toevoegen. Zodra je weer internet hebt kun je jouw verslagen uploaden. Ook via de app plaats je gratis onbeperkt foto's.
Klik op 1 van onderstaande knoppen om de app te installeren.
