Kroatië, Okrug Gornji

We staan in de relax-stand. Er rijdt een OV-bus naar Split dus waarom verder trekken vanaf ons privé-strand-campingplekje? We laten de camper staan en gaan met de bus op schoolreisje naar Split. Bij de interessante plekken onderweg kunnen we morgen nog wel langsrijden en stoppen.

Ook Split heeft een historie van verschillende overheersingen. Gesticht door de Romeinen, onderdeel van het Byzantijnse rijk, later door de Hongaren, de Venetianen, Frankrijk en Oostenrijk bestuurd. Was dat niet gewoon het grote Habsburgse rijk? Enfin, toch een soort Europese Unie avant-la-lettre.

We stappen in Trogir op bus 37, die langs 5 kasteeldorpjes Kaštela rijdt en langs het amphitheater in Salona en stappen uit bij het oude stadscentrum van Split, het paleis van Dioclentianus, uiteraard aan de haven.

De oudste delen van dit enorme complex, wat meer een ommuurd stadje is, dateren van 305 en zijn door de verschillende overheersers (en dus bewoners) aangepast aan eigen behoeftes en smaken, waardoor
het complex wel een beetje overkomt als een ratjetoe, een samenraapsel van op zich prachtige historische bouwwerken en uitbreidingen. Maar ook met functieloze restanten en stukken ruïnes.

Opvallend is dat er ook heel veel woningen zijn gebouwd in het complex en wel voor de huisvesting van vluchtelingen uit naburige conflictgebieden. Al in het jaar 614!
Die EU-perikelen zijn dus ook niets nieuws, de geschiedenis blijft zich herhalen.

Zelfs één van de beeldbepalende hoektorens van het paleizencomplex is vervangen voor een woonblok. Aan de buitenzijde van de paleismuur rondom kan je ook goed zien hoe vaak er aan het complex is veranderd, gesloopt en toegevoegd.

Tegen vijven vinden we het mooi geweest en zoeken we bus 37 weer op. Nog net niet knikkebollend hobbelen we terug naar ons campingdorpje Trogir. Ondanks dat we de bustickets bij de chauffeur in de bus zelf kopen, krijgen we kaartjescontrole. Uit de berg tickets in Bart zijn broekzak halen we feilloos de papieren bustickets te voorschijn. Van vanmorgen, dat wel. Ze worden dan ook niet geaccepteerd. Net voordat de controleur weer terugkomt van zijn ronde achterin de bus, vinden we onze retourtickets alsnog terug verfrommeld in een vers papieren zakdoekje. De medereizigers klappen nog net niet voor ons, maar we krijgen veelbetekende glimlachjes en bemoedigende knipogen. Allemaal plaatsvervangend opgelucht. Lief volk.

Geschreven door BartKhorsandoppad

21 apr 2024Zondag rust(ige) dag

23 apr 2024Naar Dubrovnik maar net niet helemaal

Al 5 reacties bij dit reisverslag

Jullie beleven veel en zien bijzondere dingen. En jullie zijn nog niet eens in Griekenland! Het wordt wel een lange reis.🍀🧡
Mam 2024-04-22 20:10:23

Mooi stukje geschiedenis. Met Wikipedia erbij volg ik de verhalen. Voor de verdere verdieping. Heb weer genoten van deze les. Én de schitterende plaatjes. Mooie route langs de kust!
Maureen & Harm 2024-04-22 22:03:52

Hier in NL staan de conducteurs in de aandacht omdat zij geregeld aangevallen zouden worden. 😫😨🥶😡😱. Dat zie ik bij jullie dus niet snel gebeuren. Tja, wat zijn we, als hufterig volkje, dan afgegleden 🥲.
Annelies 2024-04-23 12:09:29