Maandagochtend: Weekend voorbij, er moet gewerkt worden! Nou ja, "werken" voor 65 + dan. Niet meer luieren op de camping, maar meters maken! Kilometers, wel te verstaan, over de snelweg op weg naar Slovenië, waar we eerder waren met ons tiny-house-on-wheels in de zomer van 2019. Zie onze eerdere Pindat-verslagen.
Twee dagen Oostenrijk smaken naar meer, maar ja Griekenland lonkt. Wat een keuzes toch allemaal weer.
Gister ontmoetten we een Nederlands gezin dat met een onderwaterdrone onder de arm op weg was naar het meer. Zo te zien aan zijn apparatuur een prijzige hobby. Miniduikbootje met camera en grijparmen, bestand tot 100 m waterdruk en te bedienen met een joy-stick. Ze wonen permanent in Oostenrijk, gingen gister een dagje naar Venetië, waren vorige week nog in eigen dorp aan het skiën, vandaag dagje meerbodem bekijken, hymercamper voor de deur voor binnenkort reisje naar Sardinië. Maar toch pas over enige jaren met pensioen (!?). Op zijn twintigste opgegeven door de doktoren maar nu als bourgondische 50-er genietend van elke dag die hem gegeven wordt. Enige minpuntje volgens hemzelf: zijn kids zijn net zo eigenwijs als hij. Na een blik op zijn onderwaterscherm met een kijkje in troebel water nemen we vrolijk afscheid van deze levensgenieter.
Daarom veranderen we ons voornemen om vandaag te vertrekken en wordt het "maandag wandeldag". Het weer is heerlijk, de omgeving is te mooi en de camping is vrijwel verlaten. We blijven nog een nachtje.
Achter de camping langs begint een sterk stijgend wandelpaadje naar een uitzichtspunt en een bergmeertje. Optimistisch gaan we van start, maar al na een klein kwartiertje voelen we ons 10 jaar ouder. Oef, onze Portugese en Spaanse conditie is daar zeker achtergebleven. Een uitspanninkje laat zich ook niet zien, maar ondanks het verse zweet is de wandeling toch prachtig. Na twee uur bos en weide zijn we weerom en hervatten we het camping-life.
Geschreven door BartKhorsandoppad