We gaan vandaag iets verder, dieper Sierra de Espuña in, waar we uit een aantal mooie wandelingen kunnen kiezen. Bij het heiligdom de Santuario waar we twee nachten mochten slapen, met de laatste nacht vier camperburen iets verderop op de zelfde grote camperplek onder de bomen, mochten we vers water aanvullen en de toilet legen, dus we kunnen weer een aantal dagen off grid in de vrije natuur logeren.

Dat kan, als gezegd aan de rand van het nationale park, maar niet erin. We parkeren na een schitterende en doodstille maandagochtendrit via het prachtig gelegen Aledo op een parkeergelegenheid bij de uitgekozen wandeling. Het restaurant ter plaatse lijkt helaas gesloten op maandag. Nou ja, meestal kunnen we goed zonder.

Gewapend met wollen mutsen, handschoenen en dikke lagen dunne vesten beginnen we aan onze wandeling met opnieuw eerst een klim van ruim 400 meter in 1,5 uur. Dus niet te steil maar gestaag naar boven. Het pad is oud en lang geleden aangelegd, het staat er weliswaar niet bij, maar dit is ongetwijfeld uit de Romeinse tijd. We komen niemand tegen, alleen onszelf zoals dat hoort bij een goede wandeling.
De conditie wordt alweer beter, althans de benen, want iets te snel omhoog leidt tot een klein gebrek aan adem. Oeps, wandelen mag toch niet tot lijden leiden.

We prijzen ons opnieuw gelukkig dat we dit soort mooie klauterwandelingen nog steeds samen en allebei kunnen maken. Iets om even bij stil te staan, terwijl we ondertussen toch gewoon lekker doorstappen. Net als bij ons luxe camperleven hier in het waterzonnige Spanje, terwijl iedereen in Nederland weer in het nieuwe jaar naar het werk moet over lichtbesneeuwde koude wegen.

Intussen horen we per mail de uitslag over de plaatstoewijzing gisteren op de camping in Twente waar we eind oktober dit reisverslag mee begonnen. De plaats die mogelijk vrijkwam is inderdaad vrijgekomen en toegewezen aan de kandidaat na ons. Die hebben wij in ieder geval blij gemaakt en voor ons is het ook prima. Volgend jaar hetzelfde dilemma.

De zware bewolking waaruit toch echt regen was voorspeld, breekt al snel open en in het winterse zonnetje kunnen de dikke kleren laagje voor laagje uit. De handschoenen en mutsen verdwijnen rap in de tas.

Het oude wandelpad slingert als een slalom-weggetje omhoog, af en toe doorsneden door de enkelbaans slalom-asfaltweg, die ons later met de camper door de Sierra zal leiden. Het gebied is dunbebost met lage begroeiing en biedt mooie uitzichten over het dal en het burchtplaatsje Aledo waar we eerder vandaag door heen gereden zijn. Met doorzichten op het wandelpad en bergtoppen iets verderop. De oude grillige knoestige dennenbomen staan vol in het groen terwijl elke tak een lichtgroene topping heeft op alle uiteinden, precies zoals Bob Ross (de beroemde TV-landschapsschilder) het bedoeld heeft.

Het wandelpad heeft vroeger vast gediend als handelsroute. Je ziet de ongetwijfeld vele met handelswaar zwaarbepakte ezels hier als het ware zo voort sjokken. Met een slaperige man met gladde praatjes erbovenop of misschien er voor lopend.

Bij mirador Collado Pilón op 1065 meter hoogte is het hoogste punt voor de auto's maar het wandelpad klimt door tot 1200 meter. Daar drinken we thee met een spinaziebroodje. Daarna dalen we huppelend naar beneden, de wandeling een dikke 8,5 gevend.

Voor vanavond hebben we nog eigengemaakte vega groentesoep. Met kip- en hamcroquetas. Niet zo heel vega dus. Maar wel lekker. IJs toe.

De rit tegen zonsondergang dwars door het nationale park over een wel erg smalle weg naar het dorpje El Berro en daarna het dorpje Gebas, waar we mogen blijven staan, geven we zelfs een 9. Wat een schitterend gebied.

Geschreven door BartKhorsandoppad