De route die we richting Split rijden langs de kust is vrij vlak. Een kilometer landinwaarts liggen middelhoge bergruggen (misschien 1500 meter hoog) van gelijk karakter als de eilanden voor deze kust: ruige en ruwe kalksteen, wit met groen er tussen. Van dichtbij vast mooi om in te wandelen. Maar dat doen wij vandaag niet, we gaan in galop richting Dubrovnik met een tussenstop bij de Kroatische equivalent van de Chinese muur bij het plaatsje Ston.

Eigenlijk hebben we al veel plaatsen gezien maar Dubrovnic willen we niet missen. Split was buiten het centrum wel een mega stad met onafzienbare wanden van torenflats. Ook langs de wegen is alles volledig dicht gebouwd met huizen en industrie (cement en olie-overslag).

Voor het vertrek maken we nog even een duikje in zee op de camping. Dan ineens rijden er graafmachines met drukpratende mannen ons strookje op en lopen dwars over alle kampeerplekken heen, druk sticulerend in overleg met waterpas en meetlint. En voor we het goed en wel doorhebben beginnen ze grote gaten te graven rond alle campers en caravans. Lukraak lijkt het, een beetje (boel) uit de losse pols. Ze komen bomen bijplanten kennelijk met de bedoeling de toch al lastig op te manoevreren plekjes te verkleinen en er meer van te maken. Voor de neus van onze camper spuitbussen ze 3 rode kruizen waarvan er 1 weer wordt uitgepoetst. Twee bomen erbij 20 cm voor onze neus. En achter ons stond al een flinke. Onze duitse buurman die verbouwereerd in zijn pyjama zijn grote hymer uitstapt, ziet dat er voor en achter hem al 3 diepe grote gaten gegraven zijn. Een beetje lacherig vraagt hij zich af hoe hij nog weg kan rijden. De werklui hebben er lak aan, ze gooien steunpalen en zakken aarde naast de kuilen en lopen het hijskraantje tegemoet die al met de eerste boom met kluit van een meter of 5 om de hoek eraan komt hobbelen. Zo maak je ze niet vaak mee. Met de rust is het sowieso gedaan, dus we pakken ons boeltje in om toch iets geforceerd gelijk te vertrekken. Niet leuk dus.

Na Split wordt de kustweg (de D8) echt erg mooi. Zeker wel tot aan Pisar en Makarska. De berghellingen lopen nu door tot in zee, de glooiende weg is uitgehouwen in de helling. We rijden langs prachtige kleine dorpjes met schattige haventjes (ongetwijfeld met kroegjes aan de kade met oude lokale mannetjes/vrouwtjes ervoor) die in de diepte onder ons tegen de hellingen zijn aangeplakt. Mooi. De bergketen wordt hoger, de strook zee tot de langgerekte eilanden wordt breder en weidser. Dat de zon ondanks de voorspelling blijft schijnen, maakt het alleen maar mooier.

Tegen vieren buigt de weg van de kust af naar het binnenland en rijden we volstrekt onverwacht de Neretva-delta binnen, een prachtige vlakte omgeven door de bergen, met een aantal grote meren en een aangelegd stervormig landstroken-gebied ten behoeve van land- en wijnbouw. De fruitstalletjes langs de weg zijn het zichtbare bewijs. Inmiddels regent het wel pijpenstelen.

We eindigen vandaag aan de voet van de brug naar het schiereiland Pelješac, welke je over moet rijden om in Kroatië te blijven. Hier heeft Herzegovina namelijk een strook van 9 km lengte aan de kust van het vasteland. We vinden een vrije Park4Night die gister een goede recensie kreeg. Dat is niet onopgemerkt gebleven; binnen twintig minuten hebben we er 5 nieuwe buren bij. En het zonnetje is er ook weer al is ie nog wat bleekjes.

Geschreven door BartKhorsandoppad