Na opnieuw een nachtje op een heerlijk rustige P4N in de buurt van Albufeira, overleggen we over het vervolg van onze route en reis. We denken dat we het mooiste van de Algarve wel gezien hebben, misschien nog 2 of 3 plekjes waaronder Faro. En dan door naar Spanje waar we misschien wel wat sneller doorheen willen. Campings met de kerst kan nog wel lastig worden, sommige zijn vol, andere zijn dicht. Misschien moeten we toch even iets plannen.
We rijden vanmorgen langs de locale kustweg naar Faro. De weg is als zovele volle kustwegen in bebouwd gebied niet bijzonder mooi maar rijdt vlot door. In Faro gaan we naar de camping municipal, letterlijk onder de rook van de airport op een landtongetje tussen de zee en de grote binnenhaven. Maritieme sfeer, inclusief Reggea-muziek van het nabij gelegen restaurant. Ruim terrein, beetje oud maar goed en schoon. Totaal anders als voorgaande dagen en de periode langs de kliffenkust. Dat vinden wij wel de charme van het trekken hoor, steeds weer de afwisseling en 's ochtend niet weten hoe het eruit ziet waar je 's avonds weer bent.
Faro ligt 11 km fietsen verderop, maar ook bereikbaar van de camping met een pontje. Altijd leuk. Iets voor morgen.
We fietsen vanmiddag door een zilt-moerasachtig natuurgebied met vele vogels en duinvegetatie over prachtige houten fietspaden op palen, zoals we die eerder alleen voor wandelaars zagen. We spotten 4 witte flamingo's! En zwart-witte steltlopers en zo nog het een en ander. Het is afwisselend en typisch kustlandschap achter doorgebroken duinen waar eb en vloed vrij spel hebben. Er wordt (werd) ook zout gewonnen. Op het verste punt van onze fietstocht wippen we met fiets en al even het duin over voor een heerlijk duikje in zee op 9 dec.
Eenmaal terug op de camping lopen we voor de zonsondergang nog even naar het strand voor de deur op onze Zweedse klompen. Zien we daar voor de ondergaande zon dan eindelijk dolfijnen? Maar nee, het zijn .....surfers in hun glimmende wetsuits. Uiteraard.
Intermittent fasting is nog steeds van de partij dit reisje en zonder al die tapas was het ideaal. Want de buikjes zijn ook nog steeds een beetje van de partij.
De moraal van dit verhaal: hoe erg is dit nu helemaal.
Geschreven door BartKhorsandoppad