Het is eigenlijk wel grappig, we zijn nooit zo enthousiast van pebble-beaches, van die stranden met grote ronde keien in plaats van zand. Omdat het minder fijn zit, maar ook omdat we het minder mooi vinden. Maar op onze camperplek in de bedding van de ruige beek omringd door hoge bergen, vinden we de vlaktes met pebble-stenen juist wel heel mooi. En het zijn dezelfde stenen, nou vraag ik je!

De nacht is uiterst rustig met het geluid van stromend water. Al gelijk bij het wakker worden om 7 uur besluiten we de eerste zes km naar Theth terug te rijden om de tegenliggers op dit vroege uur zo veel mogelijk te vermijden op deze zeer smalle weg zonder veel passeerplekken.

In Theth vinden we meteen een mooie parkeerplek langs de beek, vanwaar we onze wandeling kunnen maken. Dan kunnen we aan het eind van de middag dezelfde 60 km van gisteren terug rijden, eveneens met het idee dat de dagjesmensen dan allemaal weer met ons dezelfde kant het dal uit rijden. Het weer lijkt morgen bovendien ook minder te worden hier in de bergen, alhoewel die apps vaak niet erg kloppen.

Vrienden van ons appen dat ze in Griekenland door wilde honden zijn aangevallen terwijl ze aan de kust fietsten. In de paniek zijn ze elkaar kwijt geraakt, omdat ze verschillende richtingen uitvluchtten. Met kapotgebeten fietstassen als schade is het uiteindelijk redelijk afgelopen, maar de schrik zat er goed in. Misschien toch maar een stok of een paar stenen meenemen onderweg? We gaan steeds meer van pebbles houden.

We zien heel veel dieren in dit ongerepte land. Naast schildpadden, slangen, kikkers die voor je fiets wegspringen uit de diepe plassen op de karrensporen, salamandertjes (en vliegende insecten), zien we broodmagere paarden gespannen voor wagens, ezels, biggetjes en varkens, koeien langs de weg en natuurlijk poezen en de onvermijdelijke honden. Herders met kuddes langharige geiten en schapen completeren het ruige, romantische beeld van dit land in ontwikkeling.

Het meermaals en uitbundige uit-eten in het campingrestaurant afgelopen dagen noopten ons om voor het eerst (en schoorvoetend) om een doggy-bag te vragen voor het teveel aan eten. Met het restje van een heerlijke rundvleesstoofschotel met rijst, de gegrilde groenten en de sla vulden we gisteravond tortilla-wraps en smullen net zo lekker als eerder in het restaurant. Kliekjes haut-cuisine. Clique-jes zeg maar. Vanavond mixed-grill, dubbelgebakken.

Het zonnetje gaat schijnen en al voor 10-en beginnen we te lopen over smalle bospaadjes met zicht op de beek beneden ons, op weg naar de waterval. De bouwwerkjes van in elkaar geknutselde terrasjes boven kloven zijn twijfelachtig van kwaliteit, veel constructief rekenwerk op de draagkracht is er vast niet aan te pas gekomen. Net zoals bouwtoezicht, daar doen ze hier vast niet zo veel aan. De lasser vertelt ons met een brede grijns met een beperkt aantal tanden, als wij lachend op zijn lasapparaat wijzen, dat Stalin die nog gebruikt heeft. Misschien zijn ze niet al te welvarend, maar vrolijk zijn ze vaak wel.

Om onder de waterval (hier aangeduid met een bordje Waterful) door te kunnen lopen moeten de schoenen even uit. Met frisse pootjes volbrengen we deze mooie wandeling. Cijfer 8. De wandelapp Komoot was weer van grote waarde.

Terug in Theth bij de camper lopen we eerst nog even naar het begin van de Piques of the Balkan trail, die Bart zijn zoon binnenkort gaat lopen in een dag of 10. Een fotootje sturen we hem desgevraagd niet, het moet een ongerepte ervaring voor hem worden.

Daarna rijden we in strak 2 uur de route van gisteren weer terug.

Geschreven door BartKhorsandoppad