Als ik om 8:00 van de camping wegfiets kijk ik omhoog en zie dreigende wolken, maar ook blauwe lucht.
Ik ga eerst het dorp in om de bakker te bezoeken. Daarna pak ik de route weer op.

Bij Baix maak ik een foto van het uitzicht over de Rhône. Ik hoor iemand iets tegen me zeggen. Er staat een oudere man op zijn balkon en hij zegt dat het een mooi uitzicht is. Ik bevestig dat in vloeiend Frans.
“En ú ziet dat elke dag”, zeg ik.
“Daarom heb ik mijn balkon ook laten vergroten”.
Leuk om te weten. Toch ?
Hij neemt nog een hijs van zijn zijn vape.
Ik dacht dat alleen jongeren aan de vape zijn, maar blijkbaar ook ouderen.
Je verwacht het niet hè.

Zo tijdens het fietsen gaan er allerlei gedachten door mijn hoofd. En ook ideeën en inspiratie voor van alles en nog wat. Zeker als ik niet zo hoef te klimmen.
Zo bracht het straatnaambord ‘chemin de la barette’ mij op een idee.
Ik dat eerst aan: ‘Germaine heeft een barette’, maar het is toch iets anders geworden.
Namelijk; dé carnavalskraker van 2025.
Refrein: ‘retteketet, ik heb een toupet, ik heb een toupet, zo is het maar net, ik heb een toupet op mijn tête’.
Couplet:’ik heb een kale kop, er zit geen haar meer op, vroeger had ik het nog wel, maar de uitval ging heel snel’.
Enzovoorts enzoverder.
Ik voel me net Johnny Hoes 2.0 en voor de ouderen onder ons; ik voel me net Willie Alfredo 2.0. Rijmen en dichten zonder mijn hemd op te lichten.
“Roept u maar”.

En zo ben je al snel weer 10 kilometer verder en dat alles brengt me dan in La Voulte-sur-Rhône waar ik na 25 kilometer een koffie neem bij café des sports. Er wordt hier flink doorgerookt, dus ik ga lekker binnen zitten.
Om 11:00 weer verder.

En voordat je het weet zit ik dan om ongeveer 13:00 in een druk Valence. Ik fiets af en toe op plekken waar je in Nederland gelijk voor wordt aangehouden door overijverige boa’s, maar die zie je hier niet. Of ìk zie ze niet, dat kan natuurlijk ook.
Ik zie wel veel elektrische steps die overal tussendoor sjezen.

Het is zonnig en al best warm en tijd voor de middagpauze bij een terras.
“Une cola s.v.p.”
“Avec glace ?”
“Ja, doe er maar een glas bij”.
Hele glas vol ijs. Je verwacht het niet hè.

Net als gisteren veel fietsers vooral tégen gekomen. Dus op weg naar het zuiden.
“Bonjour”, “bonjour”, en dat de hele dag door.
De wind neemt fors toe. Gelukkig achter. Ik schat toch kracht 4. Schuimkoppen op het water. Dat schiet lekker op al word ik bij Grun bijna van de brug geblazen.
Verder is het wel erg warm en benauwd.

Om 17:00 op de camping Les Iles des Silon in Saint Vallier. Een municipal. Het is er best nog druk.
De lucht betrekt. Als ik alles van de tent heb uitgepakt en uitgelegd gaat het plenzen. De tent nat opgezet. Als ik ergens een hekel aan heb !

Daarna naar het dorp gelopen om nog een restaurant te zoeken.
Ik vind een Franse Chinees. Of is het een Chinese Fransoos ? Ik weet het niet. Ook de menukaart is mij niet helemaal duidelijk.
Ik neem iets met kip.
Het is er erg stil. Is dat een slecht teken ?
Het viel allemaal wel mee.
Het leek op Tjap Tjoy, maar dan anders.
Jammer dat ze geen Engels sprak. Ze sprak ook nauwelijks Frans, dus dat hadden we gemeen.
Verder moest ze lachen (of werd ik uitgelachen ?) toen ik een plaatje van een lepel liet zien.
“Wacht maar tot je met de Nederlandse keuken kennismaakt van aardappelen vlees en groenten en dat dan allemaal geprakt”, dacht ik.
Afijn, ik dus weer weg. Begint het net weer te regenen.

Verder nog wat meegemaakt ?
Nou nee.
Ik zal daarvan een voorbeeld geven:
Doordat het steviger gaat regenen ga ik onder een luifel schuilen. Er staat nog iemand. Tien meter verder is er nog een luifel. Daar staan er ook drie te schuilen. 25 meter verder zitten mensen onder een luifel bij een kebab zaak.
Uit het niets, zonder vooraankondiging, hoor ik een enorme felle knal en zie ik een grote lichtflits. Iedereen schrikt zich het apenlazerus. Is de bliksem ingeslagen in de hoek van het dak van de kebab zaak. Stukken steen en dakpannen zijn naar beneden gevallen.
Je verwacht het niet hè.
Zo te merken is er niemand gewond. Ook is er geen brand maar ruik ik wel een schroeilucht.
De mensen gaan weer onder het luifel zitten…..

Tot zover iets wat ik nog nooit eerder had meegemaakt en ik wist ook niet dat je met zo’n inslag zo dichtbij toch nog ongedeerd kon blijven. Met de wetenschap dat statistisch gezien de bliksem wel niet twee keer op dezelfde plek zal inslaan loop ik verder.
Ik was wel van slag. Dat dan weer wel en ook heeft uw razende reporter nog wel een foto kunnen maken van de schade.

Vandaag meer door bewoonde wereld gefietst dan afgelopen dagen, maar ook genoeg daarbuiten. Een heerlijke fietsdag en weer genoeg beleefd naar wij dachten.
Het mag van mij morgen wel iets minder.

Muziek van de dag:
Another 45 Miles - Golden Earring

Totaal 1974 km 10512 hm

Geschreven door Op-fietse