Het begon gisteren om 21.00 te onweren. Ik had net mijn risotto op. Net op tijd om de tent in te duiken en nog wat te lezen van Griet op de Beeck, Vele hemels boven de zevende. Ik was in de bus hieraan begonnen, maar daarna er niet meer aan toegekomen. Druk, druk, druk.

Uiteindelijk viel de regen wel mee. En alles zo goed als droog ingepakt.
Als ik, na een ontbijt van een banaan en een mueslireep, om 8.30 wegfiets is het bewolkt en een graad of 20. Het is wel fijn even niet zo warm en geen zon.
Wel moet het jasje aan, want heuvel af is het dan wel weer fris. Vervolgens jasje weer uit.
Ik kom langs het plaatsje Indurain, waar familie schijnt te wonen van de bekende wielrenner.

Bij Artiaz hoor ik klokken heel hard luiden. Ik fiets een stukje omhoog naar waar het geluid vandaan komt. Het is een mooi klein kerkje. Er wordt in het routeboekje niet op gewezen. De andere vijf dorpsbewoners staan ook naar het klokkenluiden te kijken, en te luisteren, voor zover ze niet doof zijn. In de kerk is het heel donker, maar even later komt een man speciaal voor mij alle lichten aandoen.

In Enériz is om 12.00 in de kerk een mis bezig. Ik ga maar even niet naar binnen. Wel ga ik bij een barretje koffie drinken. Ik mag niet betalen! Ja maar. Nee, ik mag echt niet betalen. Overigens is de koffie hier in Spanje spotgoedkoop en ook nog erg lekker.

Naar Puenta la Reina gaat het zo'n 12 km lekker omlaag.

Onderweg kom ik langs Ermita la Eunate, een mooie kapel zomaar in het veld. Er staat een man die iedereen opvangt en begroet. Je kan een kaartje kopen bij hem om naar binnen te gaan. Volgens mij is het een zelfbenoemd kaartjesverkoper, maar voor 50 eurocent heeft hij ook weer een goede dag. Ik vraag hem of er al meer fietsers zijn langsgekomen. Nee, vandaag nog niet. Wel zie ik weer meer wandelaars lopen.
Binnen kan je zelf een stempel zetten.

Als ik Puenta la Reina binnen fiets voel ik al een paar regendruppels. Ik ga eerst naar een kerk vlak na een stadspoort. Het is een sober ingerichte kerk met een mooi kruisbeeld. Daaronder staat een rugzak en wandelschoenen. In de kerk is een koortje aan het oefenen. Het klinkt mooi. Mooie akoestiek. De man met de hele dikke buik heeft een mooie stem. Misschien schuilt er in mij ook wel een koorzanger !
Ik stop om 13.30 bij een brood- annex koffietentje en neem koffie en een pain chocolat als lunch.
Iets verder is de Jacobskerk met een mooie ingang. Van binnen is het allemaal bladgoud wat er blinkt, als je tenminste 1 € ergens instopt, want dan gaat de verlichting aan. Het is werkelijk enorm overdadig versierd allemaal. Daar zullen heel wat mensen voor krom gelegen hebben of hun erfenis aan hebben gespendeerd. Ook staat er een beeld van Jacob met de bekende schelpen.
Het gaat iets harder regenen. Iets voor de kerk was een soort hostel. Eens vragen wat een kamer kost, want volgens de weersverwachting gaat het nog meer regenen. De prijs valt mee en ik neem maar een kamer. Het ziet er wat oubollig uit, maar kan net het Max-keurmerk doorstaan. Met uitzicht op een blinde muur, geen airco, wel douche, televisie voor de Vuelta, tafeltje en een wasbak om de was te doen.
Het is maar goed dat ik droog zit, want het gaat stevig doorregenen.
De kamer is bij Bidean aan de C/Mayor. In deze straat zijn bij zijstraatjes allemaal hekken bevestigd. Dat zal voor het stierenrennen zijn.

Ik wil nog even rondlopen in de plaats, maar het regent nogal. Er is ook geen mens op straat. Dan maar een cerveza in de bar. In de bar/restaurant spreek ik een paar Duitsers, uit Frankfurt, die met de motor op weg zijn naar Santiago. Ja, zo kan ik het ook ! Toch wel even lekker weer een gewoon gesprek voeren, na een paar dagen gebarentaal, al kunnen ze aan mijn Duits horen dat ik uit Nederland kom. Hoe kan dat nou ? En ik heb nog wel zo goed Duitse woorden geleerd bij frater Brouwer !

Als het even droog is ga ik het stadje bekijken en loop onder andere naar de eeuwenoude pelgrimsbrug. Ook ga ik nog naar een kerk vlak bij deze brug. Er zit een man om een stempel te zetten. Ook hier allemaal pracht en praal.
En wie kom ik tegen ? De man van de camping in Oloron van een paar dagen terug !
Als ik weer terug loop naar de kerk waar ik het eerst was, is het koor nog aan het oefenen. We zijn dan inmiddels een paar uur verder.
Bovenop de kerktorens zitten de ooievaarsnesten. De ooievaars zijn gevlogen.

In mijn fiets zit bij elke pedaalslag nog steeds een kraakje. In de middeleeuwen was het regelmatig laten vallen van een waterdruppel een marteling. Daar werden mensen gek van. Ik hoor regelmatig het kraakje. Ik heb echt alles al vastgedraaid en ingespoten. Zou ik het zelf zijn ?

Geschreven door Op-fietse