Alle restaurants in het dorp waren gisteren gesloten. Daar had men in de B&B Le Clos Domremy rekening mee gehouden, want er was een voorraad conserven (en bier en wijn) voor de verkoop. En een magnetron op de kamer.
Wel bijzonder dat alle drie de restaurants in de omgeving op dezelfde dag gesloten zijn. Je verwacht het niet hè.
De kamer was verder goed.

Het heeft gisterenavond geregend en ook deze ochtend. Het is bewolkt en fris.
Na mijn petitie dejeuner fiets ik eerst naar de basiliek die hier is neergezet naar aanleiding van visioenen die Jeanne d’Arc hier op haar dertiende gehad zou hebben.
Het is een nationale heldin, maar om dat nou te worden omdat je op je negentiende op een brandstapel eindigt is ook weer zowat. Het lijkt me niet een prettig einde van een hele korte carrière.

De basiliek zag er mooi uit van binnen. Als ware het een museum. Mooie muurschilderingen en een mooi plafond.
Ik spreek de koster aan voor een stempel. Ik moet achter hem aan lopen maar zijn kantoor. Binnen deze basiliek is ook een monument voor gesneuvelde militairen. Van jaren terug, maar ook van recentere datum.

Ik ga op pad en moet flink klimmen. Het landschap is weer glooiend (wasbord) en ik heb de wind tegen. De weg is stil en verlaten.
Het landschap en de dorpsgezichten worden ontsierd door grote boerenschuren, zoals in Nederland. Hier en daar ook een paar windmolens.

Na 36 kilometer kan ik gaan dalen bij Busson.

Grand lijkt me wel een wat grotere plaats waar ik koffie zou kunnen drinken. Grand is bekend van de Romeinen. Er is een theater en er zijn mozaïeken. Beiden niet gezien. Iemand weet me te vertellen dat het enige restaurant vandaag dicht is. Of ze het erom doen !
Dus geen koffie. Er is in de dorpen waar ik doorkom helemaal niets, behalve grote boerenschuren. Geen winkels, geen restaurants of barretjes. Niets van dat alles.

Als ik in Andelot kom, fiets ik langs de camping door om eerst een winkel te zoeken. Die ligt drie kilometer verder heuvel op. Dicht.
Terug in het dorp ga ik bij de Office de Tourisme langs voor een stempel. Ik moet bij haar collega van het gemeentehuis zijn, die over tien minuten er weer is.
“Dan ga ik wel even ergens koffie drinken”, zeg ik.
Maar natuurlijk is er niks open. Ik weer terug.
De vrouw van de Office de Tourisme wil wel koffie voor me maken, maar dat kost dan één euro. Zou dat nu de Franse gastvrijheid zijn waar men het over heeft ?
Ik bedank, want haar collega van het gemeentehuis komt net terug van rookpauze.

Ik naar de camping. Le Moulin. Gerund door Hollanders.
Het kost 22,50€ voor een tentje met verder niets. Hij zei het zonder met zijn ogen te knipperen.
“Kan je bek niet verder open ?”, zou Jaap Kooiman gezegd hebben.
Ik laat mijn ongenoegen blijken, maar ik krijg geen korting. Ook niet omdat ik al bejaard ben. Het is ook een SVR camping en daar heb ik Nederland ook wel eens gedoe gehad over de prijs. Toen ben ik doorgefietst, maar dat gaat nu niet zo makkelijk. Ik vond de man van de receptie, ik denk de eigenaar, onvriendelijk. Onaardig dus. Niet gastvrij. Een hork.
Ik kon van alle faciliteiten gebruik maken, zoals de speeltuin ! Hij zei het echt ! Je verwacht het niet hè.
Ze hebben hier wel toiletpapier. Dan is dat voorraadprobleem van mij ook weer opgelost.

Ik ben redelijk vroeg en ga na het opzetten van de tent, douchen en mijn kleren wassen toch maar weer even terug naar de supermarché voor avondeten.

Het zou een rustige camping moeten zijn, maar zolang ik er ben is er lawaai van maaimachines. Je bent op een keer toch wel klaar zou je denken.

Muziek van de dag:
Le vent nous portera - Noir Désir

Totaal 729 km 1930 hm

Geschreven door Op-fietse