Als ik wegfiets is het een beetje heiig, maar de zon komt er al door. De tent is nog nat van de condens van de frisse nacht.

Ik ga naar Montfort om iets te eten te vinden. Een appel en mandarijn was mijn ontbijt, maar daar kan ik geen ochtend op teren.
Ik vraag aan iemand naar een bakker. Ik ben vanuit Duitsland gewend dat een bakker belegde broodjes verkoopt. Ze stuurt me naar bakker Mans bij de supermarkt. In de supermarkt eigenlijk. Het is er druk en ik sluit aan. Als ik aan de beurt ben, na al de mensen die vlaaien komen halen blijkt dat ze geen belegde broodjes hebben.
“Dan moet iej bie Lekker Vers zien”.
“Lekker Vers ?”.
“Ja, Lekker Vers”.
“Waar is dat ?”
Blijkt het de vleesafdeling in de supermarkt te zijn. Daar vraag ik aan de vrouw achter de balie naar belegde broodjes. Ze kijkt erg verbaasd en wazig. Het zou haar eerste werkdag kunnen zijn. Een andere medewerkster zegt dat ze wel wat kunnen maken (lekker vers), maar het gaat niet van harte, merk ik. Eigenlijk hebben ze alleen een broodje gezond zonder boter. Dat is wel heel erg gezond. Ik bedank en ga weer verder.

Na 6 kilometer pak ik de route weer op. Langs velden waar de spruitjes (lekker; niet te gaar, met kaas en ham) nu worden beregend, en over een bospad waarvan ik me afvraag of dit wel goed is, maar wel de route blijkt te zijn.

Na 12 kilometer ben ik bij Roermond, nadat ik wat loslopende honden heb ontweken en de eigenaar boos heb aangekeken.
Ik ga op zoek naar een gelegenheid om iets te eten en vind dat bij het Munstercafé, gelegen aan, hoe kan het ook anders, het Munsterplein (met draaiorgel: ‘take me home country roads’).
Voordat ik verder ga kijk ik eerst nog even in de Munsterkerk. Het is Open Monumentendag en krijgt wat uitleg van een enthousiaste vrijwilliger.

Daarna fiets ik door en langs bos bij Swalmen. Het is langs de grens van Duitsland, langs het Brachter Wald. Wel een mooie omgeving. Ik fiets over bospaden en langs prehistorische grafheuvels.
Ik realiseer me dat de foto’s ook op de Veluwe, Achterhoek of Utrechtse Heuvelrug gemaakt zouden kunnen zijn, maar ik ben toch echt nog steeds in Limburg.

Bij Steijl vind ik het na 45 kilometer tijd voor rijstevlaai en koffie. Toch een hele maaltijd zo’n punt rijstevlaai.
Ik gebruik als fietsshirt een van mijn loopshirts. Vandaag dat van de Berenloop. Het valt op, want op het terras zitten mensen uit Sneek, die deze ook gelopen hebben. Dit jaar zit dat er vanwege Corona niet in.

Met de pont Maas over naar Baarlo.
Ik fiets verder door Blerick, waar ik twee maanden in het kader van het vervullen van de militaire dienstplicht heb door moeten brengen. Vrijdagavond met de trein naar huis en zondagavond weer terug om maandag op tijd op het appèl te kunnen zijn. Nu denk ik dat mijn bijdrage in het verdedigen van het land niet zo groot was. Integendeel. Ik denk dat als soldaat Hans niet in dienst was gegaan dat niemand zou zijn opgevallen.

Venlo is erg druk. Te druk. Op de terrassen en in de winkelstraten. Anderhalve meter is, ondanks de looppaden haast niet mogelijk. En daar loop ik dan tussen het winkelend publiek met mijn zwaarbepakte fiets met vlaggetje in mijn Berenloop shirt.
Nog even snel bij de Jumbo boodschappen gedaan, want ik kom voorlopig geen winkel meer tegen en een camping gebeld. Er is plaats.

Ik verlaat Venlo via een industrieterrein en kom gelukkig al snel weer in rustiger gebied. Zoals het Zwart Water waar het zwart ziet van de ganzen.
Ik fiets weer vlak langs de grens langs Velden, over wegen en langs bosranden.
Bij een plas staat een vogelkijkpost waar ik even vogels ga kijken. Ik zie één zilverreiger, twee zwanen, meerdere eenden en één flamingo.
Een flamingo ?
Ik vraag aan iemand met een verrekijker of ik het goed heb gezien. Ja, het is één flamingo, en zo heb je het dan over de Camargue, de flamingo’s aldaar, de Corona enzovoorts. En voor je het weet ben je een kwartier verder, maar geen kilometer opgeschoten.

Ik voer in mijn navigatie het adres van de camping in en wordt letterlijk het bos ingestuurd. Over paden met mul zand. Dit is geen fietsroute, maar een wandelroute, dwars door natuurgebied De Hamert met grazende viervoeters. Aan het begin stond een bord waarop gewaarschuwd wordt niet te dicht bij te komen.

Ik kom dus wat later aan dan gedacht op camping Heidehof in Wellerlooi. Het is een mooie rustige grijze camping, waar de aankomst van een fietskampeerder weer een verzetje is. Het is ook hier vol maar voor mij is bij het speeltuintje nog wel plaats.

Geschreven door Op-fietse