Naar de kapper


Ik had de wekker niet hoeven te zetten, want mijn tent staat vrijwel onder de kerkklok, welke om 7 uur begint te luiden.

Om 9 uur ben ik weer weg. De wandelaars heb ik niet weg horen gaan. Ze zijn vroeg vertrokken vanwege de verwachte warmte. Ze lopen naar Taller, waar ik ook langs ga komen.
Ik fiets wederom over mooie wegen. De heide bloeit.

Bij Lesperon heb ik koffie gepland. Helaas is er een begrafenis, het café is dicht de weg is er zelfs een stuk weg voor afgezet.
Sorry, ik moet er toch echt even langs.

In Taller neem ik de koffie die ik eerder zo gemist heb. Het is weer een van die plaatsjes die dan ineens opduiken temidden van de bossen.

Daarna kom ik in Dax, wat een grotere stad is en wat me weer onrustig maakt vanwege de drukte. De kathedraal is dicht en ik eet maar een broodje op de trappen, zoals anderen dat ook doen. Voor de rest geloof ik het wel. Het is een kuuroord en er is ook al een arena voor het stierenvechten.

Na Cagnotte staat er een klim in het routeboekje. Mijn water is op en ik wil toch niet zonder naar boven. Zoals wel meer in deze omgeving zijn winkels, restaurants en café’s gesloten. Maar deze dorpen hebben wel allemaal nog een kapster. Ook Cagnotte. “Nee heb ik, ja kan ik krijgen”, denk ik.
Dus ik stap de plaatselijke kapsalon binnen, waar net een man aan het afrekenen is en een vrouw zit te wachten. De haren van de man liggen nog op de vloer.
“Bonjour, avez vous de l’eau pour moi ?”
Ja hoor, dat heeft de kapster wel en ze draait de kraan open van de bak waar de haren in worden gewassen. Even de kraan laten doorlopen en ik heb weer fris water voor in mijn bidons. Met een welgemeend en hartelijk “merci beaucoup”, laat ik de mensen in verwarring achter en ben ik weer vertrokken om aan de klim te beginnen.

In Peyrehorade is wel een camping, maar bij Sorde l’Abbye moet er ook een zitten, ongeveer 5 kilometer verderop.
Er is wel een groot richtingsbord naar een camping, maar kan hem niet vinden. Opeens zie ik een bordje rue du camping en sla die (doodlopende) weg in, die uitkomt op een hek, wat met kettingen en hangsloten is afgesloten. Camping gesloten. Wat nu ?
Er moet nog een pelgrimsopvang in het dorp zijn. Als ik verder fiets staan er mensen bij de kerk die me de weg wijzen en, naar later blijkt, ook daar verblijven.
Er is gelukkig nog plaats in de herberg voor deze eenzame pelgrim. Als de beheerster wijst waar ik kan liggen kan ik kiezen uit twee stapelbedden. En van beiden alleen het bovenste bed. Ik zeg dat ik s nacht wel een keer uit moet voor pipi. Ze heeft nog een kamertje apart met twee bedden. Daarvan mag ik er een hebben. De andere blijft onbezet. Het is verder allemaal prima in orde.
De beheerster zegt dat we om 19:00 gaan eten. Dat betekent dat ik nog even tijd heb om naar de kerk en de abdij te gaan kijken. In de abdij zijn ze bezig met een soundcheck voor een concert van vanavond.
Eerst terug om te eten met een aantal Fransen, een Japanner en een Nederlandse. De Nederlandse (Helma) komt uit Oosterhout. De Japanner uit Japan (Tokyo). Met de Japanner is het al helemaal lastig communiceren. Hij spreekt nauwelijks Engels, of hij wil het niet. Af en toe slaakt hij wat kreten. Het klinkt Japans, maar het kunnen net zo goed Japanse gerechten zijn die hij opnoemt.
De Fransen communiceren eigenlijk alleen met elkaar, dus het is wel fijn dat ik met Helma kan praten.
Het eten was goed. Zelfs vier gangen, als ik het stukje kaas ertussendoor ook als een gang mag rekenen.
Na het eten zijn we met een aantal naar het concert gegaan.
Er werd gelectrificeerd muziek gemaakt, gebaseerd op volksmuziek uit de omgeving (Béarn) (kunt u het nog volgen ?).
Ik vond het wel bijzonder. Af en toe leek het wel muziek uit Mali. Ik heb me wel vermaakt.
Het was een mooie belevenis in de voormalige kloostertuin van de abdij. Tijdens het concert vlogen de vleermuizen over het publiek.

Geschreven door Op-fietse