Zonnig, warm en vooral ‘s middags veel wind tegen

4.30 wakker met de vogels. Ik ontbijt in de mooie tuin bij het woonhuis van de camping.
Om 9.15 ben ik op pad.
Ik fiets een eigen route naar de Duitse grens om daar de R1 op te pakken. Deze gaat via Drempt, Hummelo, Zelhem en Lichtenvoorde. Vervolgens via Zwolle (de andere Zwolle) naar de grens.
In de kerk van Drempt een kaarsje voor Ma opgestoken.
In de kerk staat een stofzuiger. Er komt een man aanlopen.
“Ik heb even voor je gestofzuigd”, zeg ik.
“Dat is mooi, anders had ik het zelf moeten doen. Je vindt tegenwoordig geen vrijwilligers meer”, zegt hij ”waar ga je naar toe?”
“Naar Duitsland, gaat dat lukken denk je ?”, vraag ik.
“Ik denk het wel, het blijft de hele dag nog licht”, zegt hij.
Kijk, daar hou ik nou van. Een beetje slap ouwehoeren.
Ik kom door Hummelo, waar ik me op de foto laat zetten bij het beeld van Normaal.
Bij Zelhem houdt iemand me aan. Met zijn kleinzoon aan het fietsen. “Fiets maar door, je weet de weg, opa moet even praten”.
Waar ik naar toe ga ?
Het is een wereldfietser. Hij heeft de jakobsschelp in zijn stuurtas Al twee keer in Santiago geweest. En in Marokko, Italië, Frankrijk en Amerika. Ik krijg zijn visitekaartje mee. “Als ik eens een adres nodig heb of zin heb om een paar maanden te fietsen hoef ik maar te bellen”.
In Lichtenvoorde heb ik er 40 km op zitten en hou ik even pauze.
Het is warm en er staat veel wind. Tegen.
Daarna richting Groenlo en bij Zwolle richting Duitse grens.
Ik fiets langs het Zwillbrocker Venn. Daar moeten flamingo’s zitten. Vandaag niet. Wel veel fietsers met accu’s. Het is fietsvierdaagse. Het is er drukker dan op de A2 op vrijdagmiddag.
Ik spreek nog vakantiefietsers die binnenkort van Barcelona naar Nederland gaan fietsen.
Ik fiets verder naar Vreden met veel wind tegen. Maar Vreden valt tegen. Er is een oude kerk en in een nieuwe is een dienst bezig. Ik heb ze maar niet gestoord.
Ook Stadlohn is niet de moeite waard. Wel om snel doorheen te fietsen richting Gescher. Ik moet in mijn beste Duits nog wohl der Weg fragen.
Als ik eindelijk de camping heb gevonden is er niemand om in te schrijven. Er is een restaurant bij de camping, waar een Nederlander in staat. Hij weet het ook niet. Na een half uurtje komt iemand me zeggen dat de eigenaar naar de verjaardag van zijn dochter is. Ik moet maar vragen bij de boerderij met de grijze Mercedes. Na twee keer bellen wordt er open gedaan. Er fietst iemand mee om een plek te wijzen. Ik sta op een opslagplek annex parkeerplek en ik moet aan Art Garfunkel denken omdat er zoveel konijntjes rondhuppelen. Dat is ook te zien aan alle konijnenekeutels. Maar ik weet een redelijk vlak keutelvrij plekje te vinden.
Ik douche maar bij de dames omdat daar een redelijk grote douche is. Ik hou van ruimte.
Het restaurant blijkt eigenlijk gesloten. De Nederlandse bediende zegt dat zijn vrouw ziek is. Dat is logisch, de vrouw ziek en dan kan er niet gekookt worden, dan sluiten we de keuken maar ! Het moet niet gekker worden.
Maar hij wil best wel de frituurpan aanzetten, en zo zit ik even later aan een bord patat met frikadellen.

Geschreven door Op-fietse