Ik heb ontbijt besteld en verwacht er eerlijk gezegd niet veel van. Maar ik ben verrast. Er staat een tafeltje klaar met een compleet ontbijt. De gastvrouw komt uitleg geven.
De tomaten zijn uit eigen tuin.
De ham is van een vriend zijn varken, of van een varken wat haar vriend was, of van een varken wat een diervriendelijk leven heeft gehad. Zoiets.
De jam (3 soorten) heeft ze zelf gemaakt.

Ik heb vannacht wel goed geslapen, maar ik droomde dat de airco om het kwartier extra zijn best ging doen.

Ik ga om 8:45 weg. De eigenaars vragen nog of ik een goede recensie op Booking.com wil zetten. De man steekt al zijn vingers op.
Met de gastvrijheid zat het wel goed.

Ik start met lopend de fiets de heuvel op te duwen. Voor fietsen is het te steil. Voor lopen eigenlijk ook.
Er stopt een auto naast me.
“Can I help ?”
“I’m with my bike”.
Hij wil dat ik op de fiets ga zitten en dan mijn hand aan het portier vasthoud, zodat hij me mee kan trekken.
Aardig bedacht, maar ik bedank. Te gevaarlijk en dan wordt ik gediskwalificeerd als de jury er achter komt.
Vervolgens keert hij zijn auto en gaat mij in de barende zon vertellen welke weg ik het beste kan nemen.
En weer luister ik beleefd en knik zo af en toe instemmend. Alsof ik er ook maar iets van begrijp !

Bij het oppakken van de route gaat het weer omhoog. Ik klim met stukjes van 100-200 meter. Dan weer bijkomen. Gelukkig is er af en toe schaduw.
Naast olijven- zie ik nu ook veel hazelnootboomgaarden. Voor de Nutella, naar wij dachten.

In het begin van Vasanello staat nog een kapelletje, met een mooie muurschildering.
In Vasanello vraag ik aan een man, die eruit ziet alsof hij er woont, naar de Turistico Info, terwijl ik ervoor sta. Het is ook al 32 graden.
Ik vraag om een stempel en die heeft de dame van de Info wel. Zonder hem op een stempelkussen te drukken zet ze de stempel. Niets te zien. Ze loopt het kantoor uit en komt even later weer terug om het opnieuw te proberen. Redelijk.

Bij Bar Centrale op het plein drink ik nog wat. Om 10:30 ga ik weer verder. Ik heb dan nog geen 10 kilometer gefietst.

Bij Centignano stop ik bij de Euro Spin supermarkt. Heel het dorp is boodschappen aan het doen. Lange rijen voor de kassa en karren vol. Het is nog erger dan bij de Lidl en zeker geen ‘drie in de rij, kassa erbij’.
En daar sta ik met mijn twee flesjes braaf op mijn beurt te wachten.

Om 12:30 ben ik in Corchiano om weer wat water te tanken.
Een uur later kom ik, na een lange afdaling, aan in Civita Castellana. Er is een brug over een kloof, welke er mooi uit ziet. Doet me een beetje aan Ronda in Spanje denken, maar dan anders.
Ook in Civita Castellana heb ik een overnachting geboekt. Ik heb gisteren al app contact over gehad met Allessandra, die een en ander regelt.
Ik had aangegeven dat ik ongeveer 15:00 zou aankomen. Ik ga eerst maar wat eten.

Na het eten ga ik naar het geboekte adres en geef, zoals afgesproken, aan dat ik er aan kom. Als ik er bijna ben kan ik het niet vinden en ga ik met een Italiaan op zoek naar het juiste nummer. Dat is in een achenebbisj steegje waar je in het donker niet alleen wil lopen.
Allessandra zegt dat ze er is en op me wacht. Er stopt een auto met een vrouw erin.
“Allessandra ?”
Nee dus.
Na wat heen en weer geapp blijkt dat ik bij een verkeerd adres sta. Nu is het adres wel goed, maar ik moet ergens anders zijn.
Na wat gezoek ben ik er bijna en komt Allessandra op haar elektrische fiets me tegemoet.
Het is werkelijk een prachtig appartement en een mooie plek. Vlak bij het centrum en vanaf het dakterras een mooi uitzicht.
Allessandra klets wat af en met Google translate communiceren we.
Wat blijkt: ze loopt ook hard en gaat in oktober de marathon in Amsterdam lopen. Haar tweede. De eerste heeft ze in Rome gelopen. Ik ook, maar dat was niet mijn eerste.
Het schept een band. Ik fiets in een shirt van de Amsterdam marathon en ze wil met me op de foto. Nou, vooruit dan maar, maar wel als ik van haar ook een foto mag maken.

Ze laat nog van alles zien en vertrekt dan.
Ik ga me eerst opfrissen voordat ik in de buurt even rondkijk en bij de supermarkt een en ander insla.
Daarna loop ik nog rond in het oude centrum met allemaal smalle straatjes, waar de was tussen de balkons te drogen hangt, en loop naar de Duomo, waar ik even naar binnen ga.
Daar zit een man voor te bidden en een vrouw antwoordt telkens. Of andersom. Ik weet niet wie er begonnen is.
Het is wel een aparte kerk met onderin ook nog een soort van crypte.
En, heel bijzonder, een ‘stairway to heaven’.

Het zou 42 graden worden vandaag, maar het werden er maar 38. Dat viel weer mee.

Italianen kunnen niet autorijden. Ze denken zelf van wel en halen daardoor halsbrekende toeren uit met gevaar voor eigen leven en dat van anderen.
De wegen zijn allerbelabberdst. Is er een verband ?
Verder doen de richtingaanwijzers van hun auto’s het niet, maar de claxon wel heb ik gemerkt. Misschien hebben ze een draadje verwisseld.

Geschreven door Op-fietse