Het was vandaag een dag van heuvels en zweetdruppels.

Dat is niet zo gek als je langs “de Muur” komt bij Geraardsbergen. Ik ben daar om ongeveer half tien en moet stevig omhoog om bij de markt te komen. Daar is het stadhuis en staat de St. Bartholomeüs kerk.
Er is rommelmarkt op de markt en voor de kerk staan ook kramen. Ik zet mijn fiets er neer en zeg: “Niet verkopen hè”.
“Ik zal er goe op toezien”, krijg ik als antwoord. En dat heeft ze gedaan, want hij stond er nog met alles erop en eraan.
Ik koop nog wat bolletjes en een mattentaart(je) voor onderweg.

Ik heb een stempelkaart van de Jacobsroute bij me. Dat brengt me soms op speciale plekken en het brengt speciale ontmoetingen.
In Geraardsbergen kon ik geen stempel krijgen en ik probeer het in Deux-Acren. Daar staat de kerk open en zijn een paar mensen binnen. Ik zeg:”bonjour” (ik ben de taalgrens over), en vraag om een stempel.
Een jongen is zo enthousiast dat er iemand is van “Le route de St. Jacques”, dat zijn stem overslaat. Ze kijken elkaar aan, maar nee, een stempel hebben ze niet. De jongen gaat nog iemand bellen. Zonder resultaat. Ze zoeken verder, maar vinden geen stempel. Wel een enveloppe met stempel en een vrouw adviseert deze uit te knippen en dan op te plakken. Ik stel voor gewoon te schrijven, wat ze doet. Jammer dat ik daar geen foto van heb gemaakt.
“Bonne route”
“Merci”

Ik ben toch nog een stuk verkeerd gereden. Ik vraag aan een oud vrouwtje de weg, wat op zich ook een risico is, maar ze wijst met de goede kant op.
Ik stop om mijn bolletjes te eten en het mattentaartje. Mattentaart is een bijzonderheid van de streek. Ik vond het niet zo bijzonder, maar vooral droog. Je moet er dus wat bij drinken is mijn advies.

In Tournai staat de kathedraal in de steigers. Hij viel van binnen ook tegen. Wel een stempel gehaald bij een jongen die heel snel Frans sprak. Daar moet ik aan wennen, en met wat geknik van mijn kant en een “merci beaucoup” ga ik weer verder.
Bij de kerk is een schildersmarktje. Een soort Montmartre maar dan anders.

Na Tournai volg ik eeer een jaagpad, en er is weer een omleiding, maar ik kom weer op de route uit.

Ik heb een camping net over Franse grens bij Rumegies. Eigenlijk een caravancamping met veel vaste plekken, maar voor een tent is ook een plekje.
Bij de camping zitten duiven. Heel veel duiven. Althans het is net alsof er heel veel duiven zitten, want ze koeren alsof hun leven ervan afhangt.

Geschreven door Op-fietse