Het heeft vannacht geregend. Nu is het zonnig, maar er is bewolking in de verte.

Gisteren vroeg ik waar ik mijn fiets veilig kon stallen. Dat kon op het parkeerterrein. Ik heb hem daar wel ergens aan vastgezet, maar was er niet gerust op. Gewoon een openbaar toegankelijke plek vlak naast de weg.
Hij staat er nog.

Na het vertrek uit de kamer ga ik iets verder eerst ein herzhaftes Frühstuck eten. Daarna zoek ik de route weer op richting een stuwmeertje in de Lech, de Mandichosee.
In Merching is het een beetje zoeken. Ik heb de navigatie aangezet, maar deze geeft steeds aan dat ik ‘uit koers’ ben.

Al vrijwel vanaf de start doet de achterderailleur het niet lekker. Er zit een fietsenmaker in een, klein dorp; Steindorf. Ze willen er wel even naar kijken en het zo goed mogelijk abstellen. En dat doen ze. Alles kan op de fiets blijven zitten. Beetje klikken. Schroefjes draaien. Nog wat klikken. Nog even draaien en hij functioneert weer goed. Ik hoefde niets te betalen.
Dat is wat anders dan toen ik in Nederland problemen met mijn fiets had toen ik de Hanzeroute aan het fietsen was. Ze waren druk met elektrische fietsen en over vier weken kon ik terug komen.

Ik fiets verder en arriveer in Geltendorf na een kleine 30 kilometer. Ik drink koffie met een riesen Bienenstich.
Ik kom er ook achter waarom ik steeds ‘uit koers’ ben. Ik had de koers van overmorgen opgestart. Met die van vandaag gaat het verder goed en stuurt hij me de goede kant op.

De route is verder mooi en overwegend rustig. Tijdens het fietsen hoor ik de wind, het suizen van de banden en het klapperen van mijn vlaggetje. Als ik hier en daar stil sta hoor ik de stilte met af en toe wat vogels.

Ik kom uit bij de Amersee. Een groot stuwmeer in de ….. Ammer.
Ik besluit door te fietsen naar Riegsee. Ook bij een meertje.

Bij Weinheim vallen wat druppel, maar verder blijft het droog, al hangen er wel donkere wolken in de lucht.

Als ik er aan kom op de camping ziet het er stil en gesloten uit. Dat klopt ook. De Stube waar je je moet aanmelden is gesloten. Iets verder staat een bord waar je je ook kan aanmelden. Bij een caravan.
Als ik me meld vraagt een man of ik een kwartier wil warten, want hij zit te eten.
Dat is goed, maar wo kan ich warten ?
Hij raakt een beetje geïrriteerd, maar wijst me wel een plek waar ik alvast de tent kan opzetten.
Als ik later terug kom is hij alleraardigst. Hij houdt niet van koude nudels, vandaar zijn ongeduld.
De Stube is dicht.
“Dus ik kan geen bier drinken”, zeg ik. “Dan moet ik naar het dorp”.
“Daar is ook alles gesloten”, zegt hij.
Dinsdag Ruhetag.
Hij zegt weer dat ik even moet warten en komt terug met een koude fles bier. Hacker Pschorr. Münchner Hell.
Daar ben ik even voor gaan zitten. Hij ging erin als Gods woord in een ouderling.

Ik krijg een sleutel van een toiletgebouw. Alles prima in orde. Er is verder bijna geen mens en het is lekker stil. Er staan veel vaste caravans, maar er is weinig bezet. Ik heb een plekje tussenin op de Zeltwiese. Er zijn daar zelfs ook elektra-aansluitingen om alles weer op te laden.
Ik kijk uit over de daken van de caravans en zie aan de andere kant van het meertje de Alpen op de achtergrond.

Geschreven door Op-fietse