Zwoegen om boven te komen en Nederlandse fietsers op de route.
Na de zware dag van gisteren wil ik het wat rustiger aan doen. Later vertrekken, weinig kilometers en op tijd een camping om uit te rusten en de was te doen.
Het is eerst bewolkt, maar al gauw komt de zon te voorschijn. Lekker, maar extra zwaar als je heuvels op moet. En dat moet.
De route is nu best wel pittig met langere stijgingen. Vooral de klim naar St. Geneviève is pittig. Daar ontmoet ik een andere Nederlandse fietsster die naar Santiago fietst, en die ik vandaag een aantal keren ben tegengekomen.
Bij St. Geneviève rij ik toch weer even verkeerd, vooral nadat ik door iemand de verkeerde kant was opgestuurd.
In Méru stop ik om 13:00 voor boodschappen en wat te eten. Als ik het dorp uitfiets zie ik een andere Nederlandse fietser, die noordwaarts fietst. Hij zit er wel aardig doorheen.
“Waar ben je begonnen”, vraag ik.
“Vanuit Nederland via de oostkant van Frankrijk naar het zuiden en toen de Pyreneeën doorgefietst en vanuit Oloron weer nu naar het noorden”.
Best wel een eindje om.
Ik fiets nog een stukje door naar Hénonville. Als ik het dorp uit moet voor de camping ligt er een bult van 10% voor me. Ik ben vier keer gestopt om adem te halen en de hartslag op een normale frequentie te krijgen.
Om 14:30 ben ik op de camping. Wat een rustig dagje moest worden is toch nog pittig gebleken.
De camping is wat sanitair betreft zeer sober en het is ook niet schoon. Ik sta alleen op een groot veld.
Geschreven door Op-fietse