Zonnig

Het ontbijt staat al klaar. Of ik er scrambled eggs bij wil ? Ach, nu ik er toch ben.

De weg naar Pila was een heerlijke rustige (zondagmorgen ?) tussendoorweg. Was het overal maar zo. Eindelijk relaxed fietsen. Het asfalt was niet overal even goed, maar als het zo rustig is kan je op het midden van de weg gaan fietsen.
Onderweg kom ik nog een klein kerkhofje met vier graven tegen. Een beetje verstopt tussen de bomen aan de kant van de weg. Wat voor verhaal hoort daar dan weer bij ?

Na 28 km ben ik bij het station van Pila. Laat ik eerst maar eens kijken hoe en hoe laat de trein rijdt. Aan het einde van een gang zijn bemande loketten. Ze spreken alleen Pools. Er is gelukkig een aardige dame, die een beetje Engels spreekt, en me helpt met een ticket naar Kostrzyn.
Er wordt mij gezegd dat ik niet helemaal met de fiets daar naar toe kan. Er rijdt wel een bus, maar die neemt de fiets niet mee.
Eerst maar eens weer richting grens en dan zie ik wel verder.
In Nederland is er een lift op elk station. Hier dus niet. Ik moet nog aardig doorlopen en sjouwen met fiets en bagage over trappen door een tunnel om de trein te halen.
De trein Is, stipt op tijd, om 11.07 weg. De volgende gaat twee uur later. Onderweg blijkt dat ik geen ticket voor de fiets heb. Ik had het wel aangegeven. Ik kan er een in trein kopen bij de conducteur, een magere versie van bromsnor, voor 7 zloty. Een derde van wat een fietskaart in Holland.

Om 11.07 vertrok de trein uit Pila en om 11.27 ben ik weer in Trzcianka, de plaats waar ik vanochtend uit weggefietst ben ! Hier had ik dus ook op kunnen stappen, maar zo te zien was hier geen loket voor kaartjes.
We stoppen overal, bijvoorbeeld ook bij station Siedlisko Czarnk. Ik ben er gisteren nog langsgefietst. Toen zag het er voor mij uit alsof er heel lang geleden voor het laatst een trein gestopt had.

Om 12.00 ben ik weer in Krzyz, met dat geweldige Eisenbahnknotenpunkt. Nu van bovenaf bekeken, nadat ik mijn fiets met bagage en al via trappen omhoog heb moeten tillen tot boven de perrons en bovenleiding. Ik heb mijn beweging vandaag al gehad, al zal het niet alleen hier bij blijven.
Dit is het eindpunt van deze trein. De dame zegt dat de volgende trein richting Kostrzyn over anderhalf uur gaat. Ik laat mijn fiets op de passage boven de perrons staan en neem een koffie in de hal.
De trein gaat overigens niet verder dan Santok. Mijn vertaalster zegt dat de trein twee uur vertraging heeft en gaat met iemand anders het dorp in. Tien minuten later komt er een trein voorrijden. In mijn beste Pools vraag ik of deze naar Gorzów richting Kostrzyn gaat. Ze knikken ja. Ik gok het er maar op. Als de trein rijdt nog maar een keer vragen ter bevestiging. Klopt.
De fiets staat wel in de weg in het halletje.
Perrons zijn er soms niet (mensen lopen gewoon over de sporen) of ze liggen een halve meter lager.
In de trein wordt ik er nog eens op gewezen dat de trein niet verder rijdt tot Santok.

Om ca 15.00 gaat iedereen de trein uit. Gewoon eruit stappen is er voor mij niet bij, een halve meter lager. Geen perron. Als in het Wilde Westen.
Er staan bussen klaar, maar daar kan ik natuurlijk niet bij. De routeplanner gestart en de weg gevraagd naar Gorzów. Bij Czechow even een korte stop bij een Sklep waar een paar Polen op de zondagmiddag zich aan hun favoriete bezigheid wijden: bier drinken, roken en naar een transistorradio luisteren met daarop slechte Poolse vertolkingen van internationale hits van Tom Jones en Elvis Presley.

Bij het station van Gorzów zijn ze aardig aan het verbouwen. Vandaar dat de trein maar tot het vorige station rijdt. Bij aankomst om 16.30 blijkt dat de trein naar Kostryn pas over 2,5 uur gaat.
Ik besluit maar iets te gaan eten.
Ik fiets bergop naar een pizzeria. Dicht. Weer terug. Ik kom langs Sphinx. Daar kan je blijkbaar ook wat eten. Laat ik dat maar proberen.
Als ze zien dat ik mijn telefoon met een accu aan het opladen ben halen ze er een verlengsnoer bij, die ze bij mijn tafeltje leggen. Dat noem ik nog eens meedenken met de klant.

Op tijd weer terug om 18.45 op het station van Gorzów. Je moet er lang op wachten, maar de, op zich moderne trein, is stipt op tijd en rijdt ook op tijd.
Net tegen 20.00 kom ik in Kostryn aan. Nog net Polen. Ook hier weer met fiets en bagage trappen af.
In het routeboekje vind ik Hotel Turysty. Het ligt vlakbij het station en het is een very very very low budget etablissement, maar ik doe het er maar mee. Ik weet om deze tijd ook even niet waar ik verder heen kan.
Het is ook een beetje nostalgie met een beeldbuis televisie met vier zenders met sneeuw.

Geschreven door Op-fietse