Ik ontbijt in de keuken van de bed-and-bike. De dame heeft er wel veel werk van gemaakt, compleet met ei van eigen kip, zelfgemaakte jam en eigen honing.
Ik heb ook wel goed geslapen, al was het warm.
Op televisie zag ik, met beelden uit Verona, dat ook de Italianen hier verzuchten onder de warmte/hitte.

Ik ga op pad. Het wegdek is niet altijd goed. Veel scheuren en gaten, vooral waar ik moet fietsen. Of ze het erom doen. Opletten dus.

Er staat veel mais, wat wel beregend wordt uit de sloten, die weer worden volgepompt en vervolgens weer worden leeggepompt enzovoorts enzoverder.
Het fietsen gaat in de ochtend redelijk, het is pas 28 graden, maar je moet niet stil gaan staan.

Onderweg bezoek ik nog een kerk, steek een kaarsje op en fiets weer verder.
En wat gebeurt er ?
Er is een wegopbreking en een reddende engel in een elektrische rolstoel met een hondje op schoot zegt: ”follow me”.
Hij rijdt kris-kras door allerlei steegjes en is bijna niet bij te houden. Ik denk eerst dat hij me in de maling neemt, maar hij brengt me netjes op de goede plek om weer verder te fietsen.

Ik stop in Fratta Polésine na 40 km, waar ik een croissant crème en een koffie neem en het afblus met een cola.

De vraag is waar ik moet overnachten. De camping in Ferrara is gesloten. Ik heb geïnformeerd naar en bij goedkopere adressen, maar ze zijn vol. Andere zijn voor mij te duur voor een nachtje slapen.
Ik besluit door te fietsen voorbij Ferrara. Het is toch vlak. Dat betekent nog 65 kilometer te gaan.

Het wordt inmiddels steeds warmer. Het water in de bidons is lauw en ook uit de schaarse watertappunten komt warm water.
Het landschap doet bijna Nederlands aan. Het is heel vlak allemaal. Als ik soms een brug of viaduct op moet, moet ik weer terugschakelen en wat klimmen.

Ferrara is ook ommuurd, maar niet zo mooi heel gebleven als in Montagnana. Ik fiets naar het centrum. In het kasteel zit de Tourist Info. Ik haal een stempel en vraag of ze voor mij willen bellen naar de geplande camping of willen vragen of er plek is. Dat wil ze wel doen, en er is plaats. Dat voelt toch fijner als je door moet fietsen.
Op de binnenplaats van het kasteel liggen allemaal ijzeren beelden. Het ziet er prachtig uit.
De Duomo wordt gerenoveerd, maar de dame van de Tourist Info geeft me een kaart en wijst allerlei interessante te bezoeken zaken aan. Ook kan je langs de stadsmuren fietsen, of liever gezegd, erop.
Zoals ik ben, luister ik naar wat een ander me adviseert en ga eerst een kerk bezoeken. Het is een mooi gebouw. Er is ook een oorlogsmonument bij van de Eerste Wereldoorlog.
Vervolgens fiets ik een stuk over de ommuring, maar als ik eerst een paadje naar beneden fiets om er buitenom te willen fietsen kom ik uit bij trappen. Kan ik dus weer omhoog fietsen. Dat is de druppel die me doet besluiten om terug te gaan naar het centrum en de route weer op te pakken. Er zijn grenzen.

Het blijft warm. Zelfs het water wat ik bij een kerkhof tap is warm.
Ik zie onderweg Nienke en Stefan bij Torre Fosa. Die willen naar een camping waarvan ik gelezen had dat die gesloten is.
Don’t schoot the Messenger.
Er moet dus nog ruim 15 kilometer verder gefietst worden. En het begint ook nog steviger te waaien (tegen).
In Montesanto schiet ik nog snel een winkel in voor koude drinkyoghurt.

Als ik op de camping kom in Quartiere (een Agriturismo) zit Jan er uit te rusten. Even later komen ook Nienke en Stefan.
De ontvangst hier is allerhartelijkst. Een oude dame spreekt alleen Italiaans en gebarentaal. Een jongen spreekt wat Engels en legt van alles uit. Het ziet er allemaal geweldig uit en het is een oase van rust tussen de kippen, ganzen en pauwen. Een prachtplek en goede voorzieningen. Een mooie binnenruimte, een keuken en gevulde koelkast met drank tegen redelijke prijzen.
We krijgen handdoeken voor het douchen, een bak, wasmiddel en een droogrek om kleren uit te spoelen en te drogen.
Of we ontbijt willen ?
Dat is prima. 7:00 uur ontbijt voor 7€.

Tenten worden opgezet, iedereen kookt zijn eigen eten en we gaan eigenlijk allemaal slapen als de cicladen het geluid uitzetten en dat is om 21:15-21:30.

Het is vandaag ongeveer 37 graden geworden en was met het aantal kilometers, ondanks dat het vlak was, toch een zware dag.
Ook heb ik vandaag over en langs de Po gefietst. Ik had nog willen schrijven dat ik ook in de Po heb gepiest, maar dat zou te makkelijk zijn en te flauw, dus dat doe ik maar niet.

Geschreven door Op-fietse