De haan begint om een uur of vijf. Daarna draait hij zich nog een keer om en pakt om zes uur de draad weer op.

Er hangt hier een vreemde ondefinieerbare lucht in de lucht. Lijkt op een rioollucht maar dan anders. Het is nog net te harden. Ik hoor later dat er waarschijnlijk iets mis is gegaan met de biomassavergistinginstallatie (3 keer woordwaarde).
“Om vijf uur vanochtend was het helemaal erg”, zei de vrouw van de camping. “Ik had met jullie te doen, want het gaat naar de bodem”.
Daar lig je dan op je luchtbedje allerlei kwalijke dampen in te ademen. Ik had wel vreemde dromen, die ik verder niet kwijt wil.
Vijf uur, toen waren ik en de haan dus wakker. Ik weet even niet meer wie eerder was.

Om half negen fiets ik weg en alras kom ik langs een kuil waar ze kabels aan het leggen zijn. Één man met een oranje overall is in de kuil aan het werk en er staan vier mannen in gele werkjassen bij te kijken en te roken. Dan lijken de Duitsers toch verrekt veel op Nederlanders.

Ik fiets langs een oud tolhuus. Iemand weet me te vertellen dat ze net gestern klaar waren met het rietdekken van het dak. Ik heb er niet veel verstand van maar het ziet er mooi uit.
“Bei uns heisst das riet”, zeg ik.
“Bei uns auch”
“Wir noemen dat vakwerk”
“Ja, bei uns auch”.
Zo kom je best ver met de Duitse woordjes van frater Brouwer.

Onderweg zie ik nog wat spullen langs de weg staan die kringloop bij ons niet meer aanneemt. Ik weet niet of het te geef of te koop is. Ik had geen interesse, ook niet voor de rollator. Verderop staat een auto in een voortuin, die dient als bloembak.

De winkel en koffiestop die ik na een kilometer of 20 gepland had heeft Betriebsferien, dus moet ik nog even doorfietsen. Bij 50 kilometer vind ik pas weer iets. Ik was er wel aan toe.

Ik zie een bord met ‘Enten kreusen’ erop. Geen idee wat dat betekent, totdat er een hele familie loopeenden oversteekt. Ik kan er nog net een op de foto zetten. Dat was de langzaamste van de familie.

Vlak voor Ovelgönne ligt langs de weg nog een oud Joods kerkhof.
Ovelgönne is weer een stop voor koffie bij de plaatselijke bakker. In het boekje wordt deze plaats geprezen. Het is zo mooi opgeknapt, vindt de schrijver. Of ik heb er overheen gekeken, maar ik kan er geen kak over maken.

Ik kom ook nog langs een oude kerktoren uit de tijd dat de waterpas nog niet bestond.

Naar het veer. Die vaart net weg als ik aan kom fietsen. Dat is waarschijnlijk mijn straf voor het wildplassen, even daarvoor.
Het is eb. De boot moet een rare manoeuvre maken om aan de kant te komen. Zal wel met de stroming te maken hebben.

Ik ga naar de camping aan de Weser net na het veer. Daar moet lk me ook inschrijven voor de camping één kilometer verderop. Ze heten beiden Weserhenne, of eigenlijk is het één camping op twee locaties.
Als ik langs een caravan naar het trekkersveldje fiets schat ik de riem van een Dobberman Pincher iets te kort in. Deze hondensoort is me net iets te fors en luidruchtig en bovendien heb ik slechte ervaringen met dit type hond. Later vraag ik of de hond al gegessen hat. De eigenaar zegt dat Paula (zegt een naam iets over de aard van een hond ?) al gegeten heeft en dat stelt me dan weer gerust.

Ik leg alles weer te drogen. Ondanks dat het niet geregend heeft is alles toch nat. Daarna rustig het dagelijkse ritueel afwerken. Ik heb alle tijd. Het is pas 16:00 uur.

Het was vandaag wel droog, maar wel veel bewolking en af en toe wat zon. De omgeving waar ik doorheen gefietst ben was niet echt inspirerend.
Al is het pas begin juli, ik heb al aardig wat paddenstoelen zien staan.

Geschreven door Op-fietse