En ik maar denken dat Spanje een warm land is. Het was vannacht ontzettend koud. De tenen kleurden langzaam van wit naar blauw naar roze.
Op de camping nog een koffie en om 10.00 weg. Van de camping via het fietspad naar het centrum van Burgos.
Er zijn veel mensen aan het wandelen. Ik zie zelfs een man wandelend lezen, of lezend wandelen. Dat kan allemaal in Spanje.

Nog even langs het plein voor de kathedraal en toch een foto laten maken van mijzelf. Normaal zie je dan achter mij de trappen van de kathedraal. Bij mij staat er een wit bestelbusje achter mij. Dat kan allemaal in Spanje.

Het gaat klimmend Burgos uit. Dan weer naar beneden onder de snelweg door. Daarna iets omhoog en met een vaartje van 60 km per uur over een nieuwe asfaltweg naar Ardillos. Ik moet nog flink in de remmen voor een verkeersdrempel aan het begin van het dorp. Ik doe een rondje om de kerk en vervolgens weer verder.

Ik realiseer me dat mijn verhaal af en toe op Kerkenpad van de NCRV lijkt, maar ik heb andere bedoelingen dan de NCRV en bekijk het allemaal vanuit cultureel, landschappelijk sportief en historisch perspectief. Dat kan allemaal in Spanje.

Ik drink koffie in Cavia. Ik heb er geen gezien, maar wel een Belg op de fiets. Hij rijdt terug vanaf Santiago. Hij heeft net een verkeerde afslag genomen en kwam op een modderpad uit. Zijn fiets en tassen zitten aardig onder de bagger.

Na Cavia is er een aantal kilometers een gravelpad. Halverwege komt er vanuit het weiland een ree aan huppelen en steekt voor mij over.
Andere fauna die ik heb gezien zijn buizerds, een slangetje en heel veel andere vogels.

Ik kom nog door het dorp Iglesias. Néé, ik weet niet wie daar vandaan komt.

Daarna weer klimmen. Ik voel me in dit landschap "de eenzame fietser die kromgebogen tegen de wind zichzelf een weg baant". Soms ook wind opzij en in de rug. Het is nog steeds niet warm, maar de zon schijnt wel.

De laatste 10 km gaat het lekker rustig naar beneden. Ik kom langs het dorp Hontanas, en fiets er even in.
Ineens zijn er in zo'n dorpje van niks weer allemaal pelgrims. Waar komen ze ineens vandaan ?
De hele dorpseconomie is op de Camino ingericht. Albergues en terrasjes rond de kerk. Het dorp zelf is misschien 25 huizen groot.
Ik kijk nog even in de kerk en zie er een staande klok staan. Dat kan allemaal in Spanje.
Ik heb overigens nog nooit een staande klok zien liggen. Lijkt me ook geen gezicht.

Daarna naar de boog van St. Anton. Daar fiets je eigenlijk door de resten van een oude abdij. Er zijn twee nissen, waar vroeger brood en wijn voor de pelgrim werd neergezet. Nu hebben pelgrims zelf wat achter gelaten.

Het eindpunt van de dag is de camping van Castrojeritz.
Er staan een aantal Nederlanders, waaronder een Amsterdams paar wat mij een koud biertje aanbiedt. Hij heeft de tocht een aantal jaar geleden ook gefietst en hij waardeerde het ook als anderen dat voor hem deden. Ook wel weer fijn om even weer Nederlands te praten.

In al de drie kerken van Castrojeritz is een expositie van schilderijen en beeldhouwwerken. In een ervan is zelfs een multimediaspektakel met projecties op het plafond. Dat kan allemaal in Spanje.
Volgens mij weten ze in Spanje van gekkigheid niet wat ze met al die kunst aan moeten.

Castrojeritz is een langgerekt dorp, onderaan tegen een berg gebouwd, waar een kasteelruïne bovenop ligt. Er zijn ook veel albergues.

Het begint aardig te waaien en het wordt fris, maar het blijft gelukkig droog.

's Avonds nog gezellig met wat mensen gekletst in de bar/ restaurant van de camping.

Geschreven door Op-fietse