Het begint om 5:30 te regenen. Dan maar hier blijven en eerst de fiets gemaakt zien te krijgen. Alleen jammer dat de tent lekt.

Ik vraag bij de receptie of ik kan blijven. De man kijkt moeilijk. Ik kan niet op mijn plaats blijven, maar kan wel drie plaatsen verder staan. Daar staat nog iemand. Een fietser met een klein tentje. Ik vraag of ik mijn tent er vast neer mag zetten.
Dus alles weer ingepakt. Natte tent en spullen verplaatst en daarna richting Lüneburg. De eerste kilometer kraakt de fiets en voel en hoor ik dat het niet goed zit bij het achterwiel. Daarna geen probleem meer !
Daar fiets je dan met een achterwiel in de hand ...
Onderweg nog aan een hardloopster gevraagd of ik de goede richting naar het Bahnhof ging.
“Wo ist der Bahnhof ?”
Hoorde ik haar nu zeggen: “Do, do ist der Bahnhof“ ?

Om 10:00 ben ik bij de fietsenmaker (Rad am Bahnhof). Blijkt dat hij gezegd heeft dat als ik de fiets gisterenavond had gebracht hij om 10:00 vanochtend klaar zou zijn. In alle hectiek gisteren niet goed begrepen. Ik dacht om 10:00 brengen.
Ik neem eerst maar een broodje/koffie bij het station om van al het gedoe te bekomen. Om daar naar het toilet te gaan moet je onder een draaihek (ist kaput) kruipen. Heb ik mijn ochtendgymnastiek ook weer gehad.

Ik slenter wat door Lüneburg. Ik zoek in een boekhandel naar de R1 route als alternatief (ik loop drie dagen achter op schema), maar dat is er niet. Wel krijg ik een kaart met alle grote fietsroutes van Duitsland mee.

Voor het Rathaus zijn ze bezig zich op te stellen voor trouwfoto’s. Ook hier geen Corona afstand. Ze volgen natuurlijk ook het Nederlandse nieuws en denken als Grapperhaus het mag/doet, waarom wij dan niet. Allemaal aso’s, om Ferd zijn eigen woorden maar eens te gebruiken. Dat zal hem nog lang achtervolgen, ofwel, daar komt hij niet meer van af. Naar wij dachten.

Net na 12:00 naar de fietsenmaker en het is gelukt 😊.
De kosten vallen mee. Ik neem het oude wiel mee om naar huis te versturen.
Maar eerst weer naar de fietsenhandel waar ik het wiel heb gekocht om een doos te pakken zien te krijgen om het te kunnen versturen. Een alleraardigste mevrouw helpt me, pakt het in, plakt hem dicht en maakt op verzoek ook een handvat om de onhandige doos te kunnen vervoeren.
“Ik zal u nie vergessen”, zeg ik.
“Ich Sie auch nicht”.
Toch leuk.
Vervolgens met de grote doos naar een postkantoor. Dat hebben ze niet, maar wel een DHL verzendpunt.
De kosten vallen niet mee. Het weegt nog geen drie kilo, maar het is geen brievenbuspakket.

Nu alles geregeld lijkt, maar rustig nog even in Lüneburg kijken. Ik zet mijn fiets vast bij de kerk. Hopelijk een plek waar er op gepast wordt van boven.
Deze morgen was bewolkt, maar gaandeweg wordt de lucht blauw en verschijnt de zon.

Ik ga nog even in de kerk kijken, waar een organist helemaal los gaat op het orgel. Volgens mij wil kijken of alle pijpen het nog doen. Free Style Kirch Orgel. Ik had er nog nooit van gehoord. Nu wel. Het is niet mijn cup of tea, terwijl ik best wel veel muzieksoorten kan waarderen. Ik kan er ook geen maat in ontdekken, maar daar heb ik vaker last van.
Ik zag de organist niet zitten, dus het kan best zijn dat hij zijn kinderen had meegenomen.

Terug naar de camping, waar nog enige verwarring is over mijn plaats. De camping is helemaal volgeboekt en daar hoor ik ook bij, dus geen probleem. De zon schijnt nog en ik kan de kleding en tent verder droog laten worden.

In Duitsland is nu overal mondkapjesplicht als je ergens binnengaat. Winkels, restaurants, receptie camping, VVV, sanitairgebouw enz. Nu heb ik een stuk of 30 mondkapjes bij me. Ik gebruik, net als alle Duitsers er maar één. Ofwel, altijd dezelfde. Of het echt veel zin heeft weet ik niet, maar ik ben er inmiddels wel aan gewend. Soms vergeet ik het af te doen en loop of fiets ik ermee. Dat is nog niet echt gebruikelijk, dus als veel mensen me aanstaren kom ik erachter en hang het maar onder mijn kin. Dan heb ik het altijd paraat.

Verder hier veel, heel veel, wespen.

Geschreven door Op-fietse