Schapen tellen hielp niet om in slaap te komen. Het zijn er teveel. Het was een korte nacht.

Het miezert, regent, miezert undsoweiter Het is ganz bewolkt als ik deze morgen opsta en vertrek.

De eerste gelegenheid, na twee kilometer, om iets te eten is dicht. Dat betekent 30 kilometer verderop kijken in Dagebüll.
Weer veel hekken open en dicht gedaan. Dat haalt de vaart er wel uit. Net als het slalommen om de schapenkeutels.
Ik zie geen andere fietsers. Welke gek gaat er nu ook fietsen ?

In Dagebüll is nog veel gesloten. En daar waar het open is wordt ik weggestuurd omdat ze nog niet open zijn. Terwijl er gewoon mensen binnen zitten te eten !
Met de Duitse gastvrijheid zit het wel goed.
Ik vind toch nog iets wat open is in dit godvergeten troosteloze oord. Wat een treurnis. Ook de paar toeristen, die er zijn, zitten er bij alsof ze de dood in de ogen kijken. Echtparen zitten zwijgzaam voor zich uit te staren. Ik vermoed dat ze denken: “wat doe ik hier en hoe kom ik hier vandaan ?”.
Het zou zo maar een tekst van Blöf kunnen zijn.

Net als ik weg wil gaan komen er weer een paar ‘luchtfietsers’ aan. Er is er één die wel wat wil vertellen over hoe en wat undsoweiter.
Het is een internationaal gezelschap. Nederlanders, Duitsers, iemand uit Nieuw Zeeland, Limburgers en Belgen.
“Zijn jullie op 9 september in Den Haag?”
“Ja, ben je ook van XR?”
“Ik heb me ingeschreven voor de nieuwsbrief”

Onderweg naar Niebüll schuil ik onder een boom en maak van de gelegenheid gebruik om met een stokje de schapenstront van mijn spatborden en tassen te schrapen.

In Niebüll ga ik naar een bakker voor koffie und etwas was dabei. Ik vraag of ik Leitungswasser in mijn bidon mag hebben. Ik krijg een bodempje water.
“Ist dass alles?”
“Ja, sonst mussen Sie bezahlen”
“Das meinen Sie nicht”
Ja, ze meende het wel.
Met de Duitse gastvrijheid zit het wel goed.
“In Holland ist das Wasser gratis”, zeg ik nog, en ze kijkt mij meewarig aan.
Ik weet niet wat het is met de mensen hier, maar het zullen de wadden wel zijn. Ze zijn hier niet op zijn allervriendelijkst. Als je dan een vriendelijk persoon treft komt deze hier niet vandaan.
Ik heb overigens mijn bidon verder gevuld bij het toilet.

Weer verder op de pedalen. Ik fiets verkeerd via Neukirchen (afslag gemist), maar vind de weg weer naar het noorden. Kom langs een museum met café voor Kaffee.
Dan is het nog maar een stukje naar de grens, waar ik na 838 kilometer vanaf Houten aankom.
Één kilometer verder ligt een camping in Rudbøl. Ze praten hier gelijk al Deens. Heij.

Geschreven door Op-fietse