Het was heel leuk en bijzonder om Harold en Muriel uit Houten in Le Puy te ontmoeten op zo’n 1300 fietskilometers van onze woonplaats. Ze komen mij van de camping halen om samen te ontbijten. We lopen naar de stad, waar markt is, en komen uiteindelijk bij dezelfde bar uit als waar ik gisteren mijn specialiteit van de regio heb gedronken. Nu hou ik het bij koffie.
Het was heel gezellig.

Maar de heuvels roepen om bedwongen te worden en ik ga langs de camping en ‘even’ naar de Super U.
Ik probeer spiritus te kopen, maar het lukt me niet (ook niet met Google translate) om het uit te leggen. Men denkt dat ik spiritualiën wil en kijkt me vreemd aan. Uiteindelijk kom ik bij het schap met de terpentine (white spirit) terecht. Dat zoek ik dus niet, maar ik bedank ze vriendelijk voor de hulp.
Ik denk: “ik kan toch niet met lege handen de winkel uit”, en neem een paar appels en een blikje salade en sluit aan bij een kassa.
De verkeerde rij !
De caissière is in opleiding, wordt geassisteerd, maar ze kunnen beiden de kiwi’s niet vinden op de display, die twee klanten voor me, willen kopen. Afijn, chef gebeld. Drie keer. Die komt uiteindelijk een en ander uitleggen.
Dat betekent dat ik pas om 10:30 het mooie fietspad naar Solignac kan nemen.

Het is een prachtig fietspad over een oude spoorbaan met mooie uitzichten.
Onderweg kom ik ook de zaterdagochtend groep van de LGB (Loopgroep Brive-Charensac) tegen. Daarvoor heb ik in dat dorp wel eerst een steile helling moeten nemen om bij het fietspad te kunnen komen.

In mijn hoofd hoor ik bij elke pedaalslag tsjoek. Tsjoek tsjoek tsjoek.
In het fietspad zitten een aantal tunnels. De koelte komt je tegemoet als je naar de ingang rijdt. Het zijn er een aantal, die in lengte wat afnemen. De eerste is wel een paar kilometer lang. Wel verlicht, maar het voelt wel apart om in zo’n tunnel te fietsen en de uitgang niet te kunnen zien.
Ik kom maar een paar andere fietsers tegen op mountainbikes.
Als ik uit de tweede tunnel kom is er een prachtig uitzicht.

Het einde van het fietspad is in Solignac.
Er is daar een restaurant, maar ik ben te laat voor het middageten. Ik kan nog iets bij de bakker halen.
Het is dan al 13:00 en een bord geeft 30 graden aan.

Ik fiets verder over rustige wegen en kom langs de cascade de la Baume. Ik kan een waterval zien als ik naar beneden kijk bij een parkeerplaats.

Het fietsen is verder over een soort vlakte. Ik kan heel ver kijken, maar er staat ook veel wind. Tegen. Kracht 3 à 4.

In Ussel stop ik nog voor een cola en vers water voor in mijn bidon.
“Je wilde toch heet water om thee te maken ?”
Je verwacht het niet hè.
De grapjas. Hoevaak zou hij dat al gezegd hebben.

Ik moet bekennen dat ik in het volgende stuk ook nog met de fiets aan de hand omhoog ben gelopen. Fietsend ging niet. Het was te steil voor mij.

Om 16:00 kom ik op de camping aan bij Saint-Arcos-de-Barges.
Deze heet Le Marconnès en zit op meer dan 1000 meter hoogte. Het is inmiddels 26 graden.
De camping en B&B is van Nederlanders (Ed en Elvire). Het is een heerlijk rustige plek.
Men vraagt waar ik vandaan kom.
“Le Puy”.
“O, dan heb je het rustig aan gedaan vandaag”.
Ik dacht het niet !
Wel enigszins relaxed maar ik heb wel moeten werken. Dus.

Men kookt hier ook voor de gasten en er is nog plek om mee te eten. Dat komt mooi uit, want mijn spiritus is bijna op.


Muziek van de dag:
Dis-lui non - Françoise Hardy

Totaal 1389 km 8318 hm