Ik doe rustig aan en ga op de fiets naar Santa Maria Delhi Angeli. Kijken of er treinen rijden die me morgen verder kunnen brengen, nog even in de basiliek kijken en verder de plaats verkennen.

De trein hoeft morgen geen probleem te zijn, afgezien van het in- en uittillen.
De plaats is verder, behalve de basiliek, niet om verder te verkennen.
In de basiliek begint net een dienst. Ja hoor een zingende priester ….
Kom ik weer met het zingen de kerk in.
Ik loop nog wat rond en ga daarna op de fiets verder richting Spello.
Daarbij kom ik weer langs het kapelletje van de paus en de pop.

Iets verder is een oorlogsbegaafplaats die ik vorige keer heb gemist. Dat klopt, want de route ging hier vorige week ook niet langs. Het is het Assisi War Centre en is van de Tweede Wereldoorlog. Er liggen met name Engelsen, maar ook wat Canadezen, mensen uit Nieuw Zeeland en ook uit Zuid Afrika.
Er liggen 949 mensen, ik loop wat rond, kijk naar namen en zie een ‘Van Niekerk’.
Het zegt de rest van de wereld niets, maar voor mij en mijn familie is dit wel heel bijzonder en heel toevallig.

Iets verderop is er de Santuario di Rivortoto. De kerk is ook over een stenen hut/stal heengebouwd als bij de basiliek welke ik daarvoor had bezocht.
In deze kerk zijn maar liefst twee pausen langsgekomen. Paus Franciscus is niet alleen langs-, maar ook binnen gekomen aan de foto’s te zien, die er hangen.
En dan ook ik nog. Alleen daar zijn geen foto’s van. Ik was er helemaal alleen.

Ik fiets verder naar Spello. Wel weer wat omhoog fietsen, maar nu zonder bagage.
Spello is net als Assisi tegen een berg aan geplakt met nauwe, steile, straatjes. Wel iets minder toeristisch.
Iets minder souvenierwinkeltjes, iets meer artistiekerig. Althans, dat willen ze uitstralen.
Ik zet mijn fiets aan een paal en ga lopend verder.
In een kerk moet ik entree betalen.
“Ik hoop maar dat het het waard is”, zeg ik tegen de kaartjesverkoper.
De kerk is een ratjetoe aan stijlen. Apart, met een deel met mooie muur- en plafondschilderingen. Dus wel de moeite waard.
Buiten onweert het, dus ik blijf maar even binnen zitten.
Om 17:00 gaat de kerk dicht, dus moet ik er wel uit. Het is wel wat afgekoeld, maar het regent, het waait en dondert nog.
Iets verder staat ook een kerkdeur open. Deze heeft gratis entree, maar het is er wel donker. Als ze nou entree heffen kunnen ze de elektra betalen.

Ik fiets terug naar de camping. Het is droog.
Als ik er aan kom zie ik dat ik buren heb.
Een stuk of 45. En hun begeleiders. En een camper erbij.
De rust is over. Maar morgen ga ik toch weg.
Het is een groep jongeren uit dezelfde plaats ergens bij het Gardameer vandaan, die op wandeltocht zijn. Ze hebben vandaag 20 km gelopen en zijn hopelijk heel moe.
Morgen gaan ze naar Assisi en ze hebben hun eigen pastoor meegenomen. Benieuwd of die heeft meegelopen, maar ik denk het wel, want iemand wees hem aan en hij lag uitgeteld in een tentje.

Ik praat met een van de begeleiders die een beetje Engels praat. Hij kent Nederland wel en Utrecht ook. Van de jaarbeurs. Daar staat hij elke twee jaar met ‘chicken cages’.
De wereld is klein.
Ook is er een jongen die zijn Engelse cursus op mij wil oefenen. Ik heb hem gecomplimenteerd met zijn Engels. Over dat van mij zei hij niets.

Geschreven door Op-fietse