Je hebt hier geen wekker nodig. Om half vijf vindt iemand het al nodig om afval in de containers naast mijn tent te gooien. Om 5:45 gaat een vrachtwagen zijn best doen om lawaai te maken en er zijn ook al mensen die vroeg vertrekken.

Ik ruim rustig op en Jan is ook al wakker. Hij zet, met zijn percolator, nog een lekkere bak koffie voor me. Zo’n apparaat ga ik ook nog aanschaffen.
Om 8:15 dan toch weg en via een fietspad wat eigenlijk is afgesloten, maar toch redelijk makkelijk bereikt kan worden. Al snel zit ik weer op het fietspad naar het centrum van Rome. Onderweg zie ik nog een kudde schapen de schaduw opzoeken.

Op het fietspad lopen ook hardlopers (28 graden) en er ligt veel glas. Het een heeft ogenschijnlijk niks met het andere te maken, maar de lopers lopen in de weg en het glas ligt op de weg.

Daarna de maandagmorgenspits in. Vlakbij station Flaminio door Villa Borghese. Daarna nog wat tussen de auto’s, scooters en bussen gewurmd. Ik had niet het idee dat ik gezien werd. Om 9:45 ben ik bij Termini. De trein gaat pas over ruim anderhalf uur, dus ik eet nog een broodje en neem koffie bij een barretje waar ik gisteren ook heb gezeten.

Ik heb dan vanaf de camping 18 kilometer gefietst naar het station.
Ik heb nog genoeg tijd. Denk ik….
Eerst naar de toiletten via roltrappen en gangen met mijn fiets. Dan naar de platforms, maar ik sta natuurlijk bij de verkeerde, aan heel de andere kant (bij perron 24 in plaats van 1).
Moet ik toch nog haasten tussen alle stilstaande, naast elkaar lopende, schuifelende, sjokkende mensen met koffers, opa’s, oma’s, kinderen en wat je allemaal niet kan bedenken, heen. Stress.
Ik til mijn fiets de trein in en zet hem in de coupé. Naast me gaat een man in pij zitten. Uit Mexico. Hij gaat naar Orte en er dan uit.
In de trein is hier een mondkapje verplicht. De trein vertrekt stipt op tijd.

Het reizen met de trein heeft ook wel wat. Je ziet het landschap aan je voorbijtrekken zonder inspanning.

Om ongeveer 14:00 ga ik er bij Foligno uit. Daar zou ik moeten overstappen. Drie treden met een zware fiets naar beneden. Viel niet mee. Onduidelijk waar ik naartoe moet. Iedereen is uitgestapt. Ik fiets op een keer maar naar voren. Er is geen conducteur te zien. De machinist zegt dat deze (zelfde) trein naar Perugia en dus Assisi gaat.
“We just changed the nummer”.
Dus ik weer terug en de fiets omhoog tillen in dezelfde trein !
Dat gaat niet zo makkelijk al vanochtend.
Vier keer vragen voor de zekerheid aan allerlei mensen of het goed is, maar geen hond die ook maar een woord Engels spreekt (behalve dan de machinist; misschien is dat wel de enige zin die hij zich heeft aangeleerd “we just changed the number”).
Het tweede station na Foligno is dus Assisi.
Ik de trein weer uit. Drie treden weer naar beneden. Dat viel weer ook weer niet mee, vooral omdat mijn achtertas bleef haken achter de deur.
Maar ik ben er, en ook nog volgens de dienstregeling.
Eerst maar een koffie om bij te komen. Het koffieapparaat staat onder een beeltenis van de paus en smaakt me prima. Toeval ?

De weg naar de camping is even zoeken. Maar ik kom er om 15:30 aan en zoek hetzelfde plekje op als vorige keer. Electra bij de hand. Verder is het niet drukker dan vorige week. De steen om mijn haringen de grond in te slaan ligt er ook nog.
De vliegen zijn ook blij dat ik er weer ben.

Ik doe verder niets vandaag. Het lijkt wel vakantie.

Als ik ga liggen om 22:00 is het nog 31 graden en zie ik de lichtjes van Assisi aan de overkant.

Geschreven door Op-fietse