Rome 32

Ik ben wel weer vroeg wakker en kijk bij bar/restaurant of ik wat kan ontbijten, maar die is dicht.

Tot mijn verassing staat Jan ook op deze camping. Hij heeft een dag ingehaald na zijn rustdag. We staan wel op verschillende plekken. We kletsen wat bij en ieder gaat vandaag zijn eigen weg.

Ik loop naar de supermarkt en dan door naar het station. Er vallen treinen uit, dus moet nog even wachten.
Er zitten veel mensen met een mondkapje op in de trein. Het zal toch niet verplicht zijn ? Ik heb hem niet bij me. Ik zie ook diverse mensen zonder mondkapje, dus het zal wel goed zijn.
Ik stap uit waar anderen ook allemaal uitstappen. Dit was in ieder geval geen trein waar je met de fiets in kan. Je moet bij het eindpunt drie treden naar beneden om op het perron te komen.
Het station waar ik uitstap is Flaminio en dat is vlakbij het Piazza del Popolo.
Ik start met een café Americano in de bar op het station.

In de kerk Santa Maria del Popolo is een dienst. Ik ga toch maar even kijken. Er zitten meer toeristen.
Toen naar een andere kerk op het plein. Geen dienst. Toen naar een Griekse kerk. Wel een dienst. Weer anders.

Daarna naar de Spaanse trappen gelopen. En toen omhoog naar de kerk. Kost wat zweetdruppels. Een dienst. In het Frans. Er hangt ook een en ander over een missionaris Saint Charles de Foucauld. Dat klink wel Frans.

Voor de kerk verkopers van aqua en selfie sticks. Gauw een kleedje neerleggen totdat de politie komt. Kat en muis spel.

Vervolgens naar de Chiesa di Dan Giuseppe. Dienst.

Om 11:30 Is het tijd voor een koffie en broodje. De inwendige mens moet ook verzorgd worden.

Daarna ga ik naar de kerk van Madonna de Miracolo. Ik vraag aan iemand of ze stempelen. Hij verwijst me naar een ruimte buiten de kerk. Het is eigenlijk een winkeltje waar ze souvenirs verkopen.
Er is een oud patertje die een gebaar maakt om achter hem aan te lopen. Verder zegt hij eigenlijk niets. Hij gaat eerst een sleutel halen in de sacristie. Vervolgens schuifel ik achter hem aan naar een andere ruimte. Hij loopt niet meer zo hard.
Hij laat de deur openstaan. Ik doe hem dicht en sta ineens met de deurklink in mijn hand ! Gauw er weer ingestopt.
In de souvenierzaak koop ik nog wat. Alles wordt in een zakje gedaan en over het papieren zakje wordt een kruis geslagen, en de man prevelt wat.
“Dat het maar heel thuis komt”, denk ik.

Weer verder. Maar waar naar toe, is de vraag ?
Ik loop maar achter de meute aan en vervolgens met een groep mee met een gids. Die zal best de weg wel weten.
Dat klopt, want ik kom aan bij de Trevi fontein. Ik kan wel zeggen dat het daar een beetje druk was, maar ja, ik loop er ook.
Bij de fontein is ook een kerk met nonnen. Weer eens wat anders. Geen stempel.

Hierna laat ik de gids voor wat ze is en loop alleen verder. Ik kom uit bij het monument Victor Emanuel II. Een, naar mijn bescheiden mening, groot wit wanstaltig geheel. Daar in de buurt ook allemaal oude stenen.
Ik loop verder langs het Forum Romanum en weer terug naar het grote witte monument.

Dan ga ik de basiliek San Marco binnen waar het wel lekker koel is. Echter, als ik ga zitten breekt het zweet me uit.

Dan weer op weg naar de St Pieter.
Bij de Basilica Andrea della Valle ga ik naar binnen. Het plafond is helemaal vol geschilderd. Dat is extra moeilijk, boven je hoofd schilderen. Dat weet ik nog wel van die keer dat ik het plafond moest witten, wat overigens al heel lang geleden is.
Wel mooi allemaal. Dat kan je wel aan ze overlaten aan de Italianen. Ze maken er echt werk van.
In de kerk ook nog een pop achter glas/stolp. Weet niet wat dat nu moet voorstellen.

Ik loop verder richting Vaticaan en kom langs de Engelenburcht.

Ik probeer nog een poststempel bij het postkantoor van het Vaticaan op het St Pietersplein te krijgen, maar ik moet bij number 9 zijn. “Number 9, number 9, number 9”, zegt hij een paar keer.
Ik zeg: “Dat is van de Beatles”.
Volgens mij begreep hij het niet of hij kent alleen Mario Lanza.

Number 9 is dicht.

Langs de Zwitserse garde van het Vaticaan. Ik vraag of ik een foto mag maken.
“Only from the outside”, zegt hij nors.
Kan ik het helpen dat hij daar de hele dag moet staan. Wees blij dat ik voor wat afleiding zorg. Ik was overigens niet van plan naar binnen te gaan.

Met de metro vanaf Ottaviano richting Termini. Druk, groot en hectisch.
Er zijn mensen die willen helpen met een ticket, waar voor gewaarschuwd wordt.
“Als nou niet gauw opsodemietert !!”
Ik koop tickets voor morgen bij de automaat.

Van Termini weer met metro en trein weer
naar de camping.

Rome is op zeven heuvels gebouwd en ik heb ze vandaag allemaal op- en afgelopen.
Eerder deed ik dat met marathon van Rome in 2017. Alleen was het toen 20 graden koeler. Ook was het natter. Plassen en gladde zwarte steentjes.
Ik kwam laatst de foto nog tegen van de mannen die in de regen de medailles stonden uit te delen. Ook een prestatie.

Veel van de bezienswaardigheden van vandaag had ik dus al eerder gezien met het marathonweekend en de week Rome met Caroline.
Ik vind het wel slim van die Romeinen dat ze meer dan 2000 jaar geleden al die ruïnes hier hebben neergezet. Het trekt een hoop toeristen.

Dan fiets ik dus helemaal naar Rome en dan gaat uitgerekend vandaag de paus op reis naar Canada. Dat hadden we niet afgesproken Franciscus!

In de avond ga ik nog gezellig met Jan eten bij het restaurant van de camping.

Geschreven door Op-fietse